Trwa sezon zimowego cięcia jabłoni. Przypominamy fragment archiwalnego artykułu z miesięcznika MPS SAD – 15 błędów podczas prowadzenie sadu.
– sadzenie drzewek słabej jakości, nierozgałęzionych – takie trudno formować;
– nieskracanie silnych i długich pędów pierwszego piętra po posadzeniu drzewek zwykle prowadzi do ich ogałacania;
– niestosowanie cięcia na tzw. klik w piętrze podstawowym w kolejnych latach po posadzeniu może powodować zbyt silny wzrost (a nawet zwisanie zbyt długich, wiotkich pędów do ziemi) i utrudniać przejazd maszyn oraz zwalczanie chwastów. Owoce dotykające ziemi i chwastów są narażone na porażenie przez patogeny chorobotwórcze i uszkodzenie przez szkodniki;
Więcej aktualnych informacji na ten temat znajdziecie tutaj: Cięcie jabłoni
– cięcie na kilkuletnim drewnie (tzw. amputacja) zwykle prowadzi do zachwiania równowagi pomiędzy wzrostem a owocowaniem. Drzewa rosną silnie. Zaczynają owocować słabiej i przemiennie. wyrasta dużo przyrostów zakończonych pąkami liściowymi, które zagęszczają koronę, utrudniając wykonanie zabiegów pielęgnacyjnych. Tworzy się mniej pąków kwiatowych, a owoce wewnątrz korony są słabo wybarwione;
– zbyt silne skrócenie wielu pędów w koronie oraz niepotrzebne wycinanie dobrze owocujących gałęzi pierwszego piętra prowadzi do zmniejszenia powierzchni owoconośnej drzewa;
– odwrócony stożek. Drzewa po cięciu są szersze u wierzchołków, a węższe u podstawy korony. Taki kształt koron występuje wtedy, kiedy usuwamy (niepotrzebnie) lub silnie skracamy dobrze owocujące gałązki pietra podstawowego (bazowego), a nie wycinamy pędów konkurencyjnych i zacieniających w partiach wierzchołkowych;
– uliczki robocze powinny być na tyle szerokie, aby umożliwić swobodny przejazd ciągnika i maszyn. często w trakcie cięcia tworzy się niepotrzebnie uliczki robocze w linii rzędów, gdzie powinniśmy uzyskać zwartą owoconośną ścianę;
– usuwanie wszystkich drobnych pędów owoconośnych w koronie drzewa (tzw. golenie drzew). na skutek tego wnętrze drzewa jest puste. Drzewa bronią się przed takim cięciem wytwarzaniem wielu pędów (tzw. wilków), które zwykle zakończone są pąkami liściowymi;
– brak reakcji na zbyt słaby wzrost i zbyt obfite owocowanie prowadzi do drobnienia owoców. w takim przypadku konieczne jest silne cięcie pobudzające drzewa do wzrostu i wytworzenia silnych, pełnych wigoru pędów. Pozostawienie nadmiaru zbyt starych krótkopędów nie sprzyja wyrastaniu owoców;
– zbyt późno wykonane cięcie – po kwitnieniu, szczególnie odmian drobnoowocowych, powoduje zbyt silne zahamowanie wzrostu pędów i drobnienie owoców;
– zbyt silne cięcie drzew, które zawiązały mało pąków kwiatowych. na takich drzewach należy wręcz unikać cięcia, stosować je jak najpóźniej. wycinamy jedynie przy pniu nadmiar grubych, niepotrzebnych gałęzi, które zagęszczają koronę drzewa. nie wolno stosować cięcia szczegółowego. w takim sadzie należy stosować metody zapobiegające silnemu wzrostowi i lepszemu owocowaniu;
– nie właściwe uformowanie korony prowadzi do jej deformacji, wyłamywania gałęzi wyrastających pod ostrym kątem w stosunku do przewodnika, zwiększa ryzyko porażenia przez choroby i szkodniki;
– zbyt późne ograniczanie wysokości przewodnika, pozostawianie pędów konkurencyjnych. Takie postępowanie prowadzi do osłabiania przewodnika, a nawet jego wyłamywania;
– pozostawianie na przewodniku (u podstawy korony) zbyt nisko wyrastających pędów bocznych. Takie pędy najlepiej usunąć, a nie próbować za wszelką cenę pozostawiać;
– dopuszczanie do nadmiernego owocowania drzew skutkuje przemiennością i obniżeniem jakości plonu.
Piotr Gościło
Źródło: arch. MPS SAD
Nie zwlekaj zaprenumeruj MPS SAD na Nowy Rok – kliknij i sprawdź pakiet korzyści.
