Mszyca jabłoniowa jest gatunkiem jednodomowym. Występuje przede wszystkim na jabłoni, ale sporadycznie także na gruszy, pigwie, głogach i jarzębinie. Zagrożenie stanowi przede wszystkim w szkółkach jabłoni i młodych sadach jabłoniowych. Obecnie licznie występuje także w sadach będących w pełni owocowania, bowiem w nowoczesnych sadach jabłoniowych przeważają w tej chwili pędy 1-3 letnie, starsze są wycinane. Występowaniu tego gatunku może sprzyjać także obserwowane, w ostatnich latach, zjawisko przedłużonej wegetacji jabłoni będącej efektem intensywnego nawożenia i opóźnionych zbiorów.
Dorosłe mszyce są trawiastozielone, mają długie czarne syfony i czarny ogonek. Są owalne w zarysie, mają około 2 mm długości. Larwy są podobne do dorosłych mszyc, tylko nieco mniejsze. Samce, które pojawiają się na jesieni mogą być jasnobrunatne lub żółtobrązowe i mieć około 1 mm długości.
Zimują jaja – czarne, matowe, bez połysku, pokryte nalotem woskowym, jaja mają około 0,5 mm długości i są dobrze widoczne nawet gołym okiem. Ten gatunek mszyc składa jaja prawie wyłącznie na pędach jednorocznych. Złoża jaj możemy spotkać również na wilkach i odrostach korzeniowych. Larwy zaczynają wylęgać się w kwietniu, początek wylęgu zwykle zbiega się z początkiem pękania pąków na jabłoni. Wyląg larw trwa około tygodnia.
Rozwój larwalny trwa do trzech tygodni. Dojrzałe samice mogą rodzić dzieworodnie około 70 larw. W kolejnych pokoleniach obserwuje się spadek płodności samic. W ciągu sezonu wegetacyjnego notujemy od 10 do 16 pokoleń tej mszycy, co ważne zwykle dwa pokolenia występują przed kwitnieniem drzew. W końcu maja pojawiają się mszyce uskrzydlone. Mszyca jabłoniowa nie migruje z sadu, osobniki uskrzydlone przelatują z jednych drzew na drugie. Składanie jaj zimowych samice rozpoczynają w końcu września lub na początku października. Jedna samica może złożyć do 4 jaj zimowych. Składanie jaj jest poprzedzone kopulacją z pojawiającymi się samcami.
Mszyca jabłoniowa wczesną wiosną, w okresie pękania pąków żeruje na czubkach rozwijających się w tym czasie liści. Później, w kolejnych miesiącach wegetacji, zasiedla młode liście oraz części szczytowe pędów, wilków i odrostów korzeniowych. Na liściach mszyce występują głównie na ogonkach liściowych i przy głównym nerwie, sporadycznie zasiedlają samą blaszkę liściową. Młode pędy w okresie wzrostu mogą być całkowicie pokryte koloniami mszyc. Na skutek intensywnego ich żerowania liście na pędach skręcają się, wzrost pędów jest silnie zahamowany. Na rosie miodowej wytwarzanej obficie przez mszyce rozwijają się grzyby „sadzaki”, ograniczające fotosyntezę.
Tekst i zdjęcie: Marcin Oleszczak, Intermag
Szkoda, że ciekawy skądinąd wywód, nie został zakończony radą, jak owego szkodnika zwalczać.Bez tego, cała ta wiedza…na plaster.