Charakterystyka gatunku
Ketmia bagienna (Hibiscus moscheutos L .) należy do rodziny ślazowatych (Malvaceae). Gatunek ten pochodzi ze wschodnich i południowych rejonów Ameryki Północnej, gdzie rośnie w lasach bagiennych i na wilgotnych łąkach. Jest to bylina osiągająca wysokość 90–240 cm. Łodygi u podstawy są zdrewniałe, często pokryte gęstym filcem utworzonym z gwiazdkowatych włosków. Ogonki liściowe są również omszone, a liście bardzo duże (o długości 10–18 cm), mogą być jajowate lub jajowatolancetowate, czasem z dwiema bocznymi klapami, u nasady klinowate lub zaokrąglone, na brzegach tępo ząbkowate. Górna strona liści jest szarozielona, z delikatnymi włoskami, od spodu blaszki włoski są białoszare, wełniste. Kwiaty są duże, o średnicy nawet 25 cm, wyrastają pojedynczo z kątów liści. Mogą być białe, różowe, czerwone lub purpurowe z ciemnoczerwonym oczkiem. Pojawiają się od lipca do września i utrzymują się na roślinie od jednego do dwóch dni.
Odmiany ketmii
Spośród licznych odmian mieszańców pochodzących od ketmii bagiennej i pojawiających się w sprzedaży na polskim rynku warto wymienić kreacje z grupy SUMMERIFIC®: ‘Berrylicious’ – o kwiatach fioletowych z ciemniejszym przebarwieniem u nasady, charakteryzuje się bardzo obfitym kwitnieniem, kwiaty tworzą się na całej długości pędów, rośliny osiągają wysokość ok. 130 cm i podobną szerokość; ‘Cranberry Crush’ – o okazałych (o średnicy ok. 25 cm), ciemnobordowych kwiatach wyrastających na całej długości pędów, rośliny bardzo dobrze się krzewią i obficie kwitną, mają zwarty pokrój, osiągają wysokość ok. 100 cm i szerokość 130–140 cm; ‘Jazzberry Jam’ – o kwiatach ciemnoróżowych, charakteryzuje się wzniesionymi pędami, które dorastają do wysokości 130 cm i szerokości 200 cm; ‘Midnight Marvel’ – o kwiatach winnoczerwonych, atrakcyjnie komponujących się z bordowym ulistnieniem, rośliny dobrze się krzewią, osiągają wysokość ok. 120 cm i podobną szerokość; ‘My Valentine’ – o aksamitnie czerwonych kwiatach i jasnozielonych liściach, pojawiają się późno, ale bardzo licznie, rośliny krzewią się dobrze i dorastają do wysokości ok. 120 cm; ‘Party Favor’ – o różowych pąkach i kwiatach oraz intensywnie zielonych liściach osadzonych na czerwonych ogonkach, rośliny mają kulisty pokrój o średnicy ok 140 cm; ‘Sultry Kiss’ – o winnoczerwonych pąkach, z których rozwijają się bardzo okazałe, malinowoczerwone kwiaty, charakteryzuje ją wniesiony pokrój i dobre krzewienie, wysokość roślin ok. 130 cm; ‘Summer Storm’ – o kwiatach jasnoróżowych z ciemnomalinowym środkiem oraz o charakterystycznych zielonobordowych pędach i liściach, rośliny osiągają wysokość ok. 150 cm; ‘Tie Dye’ – o kwiatach intensywnie różowych z jaśniejszą nasadą, rośliny mają kulisty pokrój o średnicy 140 cm.
Ketmia SUMMERIFIC® ’Berrylicious’; fot. PLANTPOL ZABORZE
Ketmia SUMMERIFIC® ‘Midnight Marvel’; fot. PLANTPOL ZABORZE
Ketmia SUMMERIFIC® ‘Tie Dye’; fot. PLANTPOL ZABORZE
Grupa Luna wyróżnia się dużymi kwiatami (o średnicy 15–20 cm), z których pojedyncze utrzymują się na roślinie 2–3 dni, stale jednak pojawiają się nowe, dzięki czemu rośliny obficie kwitną od lipca do końca września. Rośliny dobrze się krzewią, osiągają wysokość 60–90 cm, mają wzniesiony pokrój. Grupę reprezentuje pięć odmian: ‘Rose’ – o ciemnoróżowych, najbardziej okazałych kwiatach, ‘Pink Swirl’ – o biało-różowych z malinową nasadą płatków, pojawiają się nieco wcześniej niż u innych przedstawicielek grupy Luna, ‘Red’ – o czerwonych, ‘White’ – o białych z czerwoną nasadą, ‘Blush’ – o jasnoróżowych z ciemniejszą nasadą.
Ketmia ‘Luna Rose’; fot. BALL HORTICULTURAL
Ketmia ‘Luna White’; BALL HORTICULTURAL
Na polskim rynku dostępne są także odmiany z grupy Newbiscus, których kwiaty osiągają średnicę do 30 cm: u odmiany Eyecatcher® są one jasnoróżowe z czerwonym środkiem, u Mauvelous® – różowe z czerwonym środkiem, u Red Sky® – czerwone, a u White Heaven® – białe.
Do ciekawych kreacji należą również ‘Pyrenees Pink’ o kwiatach różowych i czerwonawych pędach oraz ‘Galaxy’ – mieszaniec o kwiatach różowych lub białych z czerwoną nasadą płatków, a także o jednolitych, różowych, białych lub czerwonych kwiatach. Ta ostatnia może być uprawiana z siewu nasion.
Ketmia ‘Newbiscus Mauvelous®’; fot. GREEN WORKS INTERNATIONAL
[NEW_PAGE]Rozmnażanie ketmii
Większość dostępnych odmian rozmnaża się wegetatywnie z sadzonek pędowych, należy jednak pamiętać, że z reguły konieczne jest wcześniejsze wykupienie licencji. W wypadku niektórych kreacji możliwe jest rozmnażanie przez siew nasion. Do wyprodukowania 1000 roślin potrzeba około 20 g nasion. Wysiewa się je wczesną wiosną i po około trzech tygodniach pikuje się je do większych pojemników. Temperatura w czasie kiełkowania powinna wynosić 20–24°C, po czym stopniowo się ją obniża do 18–20°C, aby wzrost roślin był równomierny. Rośliny przesadza się do doniczek finalnych po 4–8 tygodniach od kiełkowania.
Uprawa ketmii
Rośliny najlepiej uprawiać w dużych, 3–5-litrowych pojemnikach. Jako podłoże najlepiej użyć torf wysoki z dodatkiem gliny, o pH 5,8–6,2. W czasie wzrostu roślin podłoże powinno być stale wilgotne, gdyż nadmierne przesychanie powoduje żółknięcie liści i opadanie pąków kwiatowych. W celu lepszego rozkrzewienia zaleca się dwukrotne uszczykiwanie pędów: pierwsze, gdy rośliny mają 4–6 liści, ale nie później niż do połowy czerwca. Późniejsze cięcie opóźni kwitnienie. Możliwe jest stosowanie regulatorów wzrostu, ale żaden ze środków nie jest zarejestrowany w Polsce do użycia w produkcji ketmii.
Pierwsze kwiaty pojawiają się od połowy lipca i kwitną do przymrozków. Aby przyspieszyć kwitnienie roślin, należy zapewnić im 14-godzinny dzień.
Aby wytworzyć masę zieloną, w początkowej fazie wzrostu roślinom powinno się dostarczać nawozy z przewagą azotu, następnie stosuje się te, zawierające większą ilość potasu. Raz w tygodniu wskazane jest także wprowadzanie do pożywki chelatów żelaza. Możliwe jest stosowanie nawozów wieloskładnikowych razem z podlewaniem, przy czym dawka azotu powinna wynosić 100–200 ppm. Nawozy wolnodziałające powinny być dodawane przed sadzeniem roślin w dawce 2–4 g/l.
Ketmie najlepiej uprawiać w miejscach ciepłych i słonecznych, należy unikać przeciągów. Na zimę nasady pędów okrywamy kopczykami ziemnymi lub z przekompostowanej kory. Wiosną trzeba je rozgarnąć, a pędy przyciąć na ok. 20 cm. Rośliny te mogą być także uprawiane w pojemnikach balkonowo- tarasowych.
Dr inż. Piotr Czuchaj, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Artykuł pochodzi z numeru 8/2014 miesięcznika „Rośliny ozdobne”
