Pyrostegia powabna

Roślina ta u nas jest praktycznie nieznana i żadna polska firma jej nie rozmnaża. W styczniu 2014 r. pokazano ją na targach IPM w niemieckim Essen. Kwitnąca pyrostegia jest piękna. Jako roślina ciepłolubna w naszym kraju może być eksponowana wyłącznie w pojemnikach, na zimę wnoszonych do ogrzewanych pomieszczeń.

Trochę botaniki
Pyrostegię powabną (Pyrostegia venusta (Ker-Gawl.) Miers, synonimy: Pyrostegia ignea, Bignonia ignea, Bignonia venusta) odkrył w 1815 r. w Brazylii admirał John Beresford, Brytyjczyk, Drugi Lord Admiralicji i polityk partii konserwatywnej. Po raz pierwszy opisał ją John Miers w 1863 r. Nazwa rodzajowa wywodzi się z greckiego słowa pyrrum oznaczającego ogień, a gatunkowa, pochodząca od imienia bogini Wenus, podkreśla nieprzeciętne piękno tego pnącza. W ciepłych rejonach świata, gdzie uprawia się ją w gruncie, nazywana jest zwyczajowo Flame Vine lub Flaming Trumpet. Znane i używane bywają także inne nazwy, np. w Niemczech – Feuer auf dem Dach lub Feuerranke. U nas proponuję przyjąć nazwę pyrostegia, czyli dosłownie „jako wspinający się ogień”, jest bowiem pnączem, a kwiaty barwą przypominają płomień ognia.

Roślina ta należy do rodziny bignoniowatych (Bignoniaceae). Jej kwiaty przypominają te u milinu amerykańskiego (Campsis radicans), należącego do tej samej rodziny. Pyrostegia powabna naturalnie rozprzestrzeniona jest na obszarze od południowej Brazylii do Paragwaju, Boliwii i północno-wschodniej Argentyny. Rośnie jako pnącze (liana) w tropikalnych i subtropikalnych lasach i w charakterystycznych sawannopodobnych zbiorowiskach roślinnych, określanych nazwą „cerrado”. Klasyfikowana jest jako neotropikalny heliofit, czyli roślina światłolubna.

Opis
Pyrostegia powabna jest zawsze zielonym pnączem, w ojczyźnie wspinającym się na podporach do wysokości 15 m.
W uprawie rzecz jasna jest niższa. Zdrewniała łodyga czepia się podpór za pomocą korzeni przybyszowych. Naprzeciwlegle ułożone liście złożone są z trzech jajowatych listków o długości 8–10 cm, które są skórzaste, na wierzchu żywozielone i błyszczące. Jeden z listków przekształcony jest w haczykowaty, trójdzielny, zakończony przylgami wąs czepny.

Trąbkowate kwiaty długości do około 8 cm, na końcu mają pięć łatek wywiniętych na zewnątrz. Dzięki pomarańczowoczerwonej barwie w rozmaitych odcieniach i występowaniu w wiechach na wierzchołkach pędów widoczne są z daleka. Wewnątrz rurki kwiatowej znajdują się cztery pręciki i słupek.

Kwiat pyrostegii powabnej; fot. M. Czekalski

W ojczyźnie rośliny te kwitną od października do stycznia. Zapylane są tam przez ptaki. W uprawie, w zależności od klimatu, kwiaty rozkwitają jesienią, zimą lub wiosną i okres ich kwitnienia trwa długo. Potrzebują do tego miejsc w pełni nasłonecznionych, a tym samym ciepłych. Owocami są torebki o długości do 30 cm i grubości do 1,5 cm. Dojrzałe pękają na dwie połowy i rozsiewają liczne, oskrzydlone nasiona.

[NEW_PAGE]Rozmnażanie i dalsza uprawa
Z nasion, jeśli są dostępne, może być prowadzone przez cały rok. Po wysiewie przykrywa się je cienką warstwą podłoża. Może nim być ziemia używana do wysiewu z dodatkiem piasku lub perlitu. Temperatura podłoża i pomieszczenia powinna wynosić 25°C. Niezbędne jest pełne oświetlenie i stała, równomierna, umiarkowana wilgotność podłoża i powietrza. Podłoże nie może być zbyt mokre. Wschody następują po 3–6 tygodniach. Większe, rosnące siewki podlewa się obficiej i co tydzień zasila 0,2-procentowym roztworem nawozu wieloskładnikowego. Następnie przesadza się je do doniczek, np. o średnicy 9–11 cm, w podłoże z ziemi uniwersalnej z dodatkiem piasku lub perlitu i nawozu o spowolnionym działaniu. Dalsza uprawa przebiega w warunkach dobrego oświetlenia, w temperaturze 15–20°C i stałej, równomiernej wilgotności. Latem rośliny podlewa się obficiej.

Pyrostegia powinna być zimowana w miejscu jasnym, o temperaturze co najmniej 15°C i podlewana umiarkowanie, aby podłoże nigdy nie przeschło. Wiosenne przycięcie roślin sprzyja ich rozkrzewieniu.

Za pomocą sadzonek wierzchołkowych ewentualnie śródpędowych półzdrewniałych rozmnaża się pyrostegię latem. Sadzonki o długości 8–12 cm z liśćmi ukorzeniają się w podłożu standardowym do sadzonkowania, o temperaturze podłoża i powietrza 22–25°C. Ukorzenianie trwa 4–6 tygodni. Dalsza uprawa przebiega w takich samych warunkach, jak w wypadku rozmnażania z nasion.
W Europie, w tym także w Polsce, pyrostegię można eksponować jedynie w pojemnikach, latem wystawianych na słonecznych stanowiskach w ogrodzie lub w innym miejscu, a już pod koniec lata wnoszonych do oranżerii lub do innych jasnych i ciepłych pomieszczeń. W zależności od wielkości pojemnika można w nim posadzić po kilka młodych roślin. Najpierw umieszcza się w pojemniku podporę, np. w formie drabinki, potem napełnia go podłożem i sadzi rośliny

Pyrostegię uprawia się w mieszaninie gliny, torfu i żwiru gruboziarnistego lub substracie torfowo-kokosowym o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego (pH 6,0–7,2). Roślina toleruje zwiększone stężenie soli w podłożu. Cięcie w celu rozkrzewienia się roślin lub obniżenia wysokości wykonuje się po kwitnieniu. W szklarni może być uszkadzana przez przędziorki. Pnącze to może być także rozmnażane za pomocą sadzonek korzeniowych.

W krajach o cieplejszym klimacie pyrostegia powabna tworzy bardzo efektowne, kwitnące „ściany”; fot. Z. Pindel

Prof. dr hab. Mieczysław Czekalski
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

Artykuł pochodzi z numeru 9/2014 miesiecznika „Rośliny Ozdobne”

Related Posts

None found

Poprzedni artykułCzechy: polska żywność wraca do łask
Następny artykułAgrimpex obchodził swoje święto

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Wpisz treść komentarza
Wpisz swoje imię

ZGODA NA PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH *

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany, podajesz go wyłącznie do wiadomości redakcji. Nie udostępnimy go osobom trzecim. Nie wysyłamy spamu. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem*.