przechowywanie warzyw

Branżowi specjaliści szacują, że do 80% rosyjskich przechowalnidla warzyw jest technologicznie przestarzała – nie zapewnia warunków do długotrwałego przechowywani podstawowych warzyw, co powoduje niestabilność ich cen rynkowych.

Wiosna bieżącego roku rosyjscy plantatorzy ziemniaka zderzyli się z brutalną rzeczywistością: rynek nie chciał kupować ich towaru. Nie pomogły skargi do Ministerstwa Rolnictwa ani argumenty o kapitałach włożonych przez rodzime firmy produkcyjne w przechowalnictwo. Organizacja branżowa – Związek Ziemniaczany musiał pogodzić się z poniesionymi stratami. Teraz apeluje o znalezienie rozwiązań, które zabezpieczą plantatorów przed powtórką tegorocznej sytuacji.

Regularnie w okresach marzec-lipiec rynek rosyjski jest skazany na import marchwi. Rodzimej produkcji praktycznie wtedy nie ma. A to za sprawą kłopotów z przechowywaniem tego podstawowego w kuchni rosyjskiej warzywa (składnika „zestawu barszczowego”).

Przechowywanie warzyw to proces, podczas którego może dojść do znacznych strat w ilości i jakości magazynowanego towaru. W dziedzinie tej nieustannie poszukuje się rozwiązań, które mogłyby ograniczyć ubytki warzyw podczas składowania. Firmy oferują coraz nowocześniejszy sprzęt, którym można utrzymać w obiektach optymalną temperaturę, wilgotność czy skład gazowy powietrza. W tym roku dodatkowym narzędziem prawnie dopuszczonym do stosowania podczas przechowywania niektórych warzyw jest zamgławianie obiektów przechowalniczych preparatem zawierającym oospory grzyba Pythium oligandrum.

Konsumenci coraz częściej kupują warzywa przygotowane do spożycia – minimalnie przetworzone np. obrane i pokrojone. Jest to szansa na uzyskanie większego dochodu ze sprzedaży płodów rolnych, ale trzeba pamiętać, że nawet takie minimalne przetwarzanie wymaga przestrzegania odpowiedniego reżimu higienicznego w gospodarstwie.

Ta maleńka (11,5 tys. km2, ok. 0,9 mln ludności) autonomiczna republika wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej żyje niejako w cieniu większych i niespokojnych krajów północnego Kaukazu. Jeśli już mowa o cieniu, to w jej południowym rogu, przy granicy z gruzińską Górną Swanetią leży (i rzuca na Kabardyno-Bałkarię tenże cień) Elbrus (5642 mnpm) - geografowie kłócą się, czy uznać go za najwyższy szczyt Europy, czy pozostać przy Mount Blanc.

Rząd rosyjski zapewnia, że w zastępowaniu produktów importowanych rodzimymi odnotował już duże sukcesy – osiągnął już 80%, a w niektórych kategoriach nawet 90% wskaźniki zamiany. Przyznaje przy tym, że te optymistyczne dane nie dotyczą owoców i warzyw – w ich produkcji Rosja dopiero rozpoczyna cały proces zastępowania importu. Co ważniejsze, dla mającej wzrastać produkcji tych ziemiopłodów pilnie potrzebne są magazyny i przechowalnie. Ich budowa jest ważną pozycją w strukturze państwowych subwencji dla sektora rolno-przemysłowego. Ostatnio zaproponowano dodatkową pomoc mającą przyspieszyć rozwój przechowalnictwa w Federacji Rosyjskiej.

Jednostki naukowo-badawcze coraz większy nacisk kładą na badania związane z możliwością wydłużania trwałości warzyw m.in. tych wstępnie przygotowanych do spożycia, bowiem zainteresowanie nimi wśród klientów rośnie. O światowych doświadczeniach dotyczących technologii przedłużania trwałości warzyw dyskutowano podczas 3. Międzynarodowej Konferencji, która odbyła się w tym roku w Instytucie Ogrodnictwa w Skierniewicach.

Kurcząca się z roku na rok lista substancji aktywnych do ochrony przedzbiorczej owoców, a także ciągłe obawy o pozostałości w owocach środków ochrony roślin sprawiają, iż technika rozwija się w kierunku alternatywnych, wobec dotychczas stosowanych, metod wspomagania producentów i uczestników łańcucha handlowego w utrzymaniu wysokiej jakości świeżych produktów.

Modyfikować można nie tylko atmosferę w komorach przechowalniczych o mniejszej i większej pojemności, lecz także w obrębie pojedynczej palety, czy wręcz skrzynki. Produkty mogą być w tych opakowaniach składowane oraz transportowane do klientów, nawet na dalekie odległości.