Rośliny ozdobne

Uprawę słoneczników w doniczkach rozpoczęto na dużą skalę pod koniec lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia w Europie. Największym popytem cieszyły się w 1999 roku, wówczas na giełdach holenderskich sprzedano ich ponad 6 mln. Od tamtego czasu zainteresowanie nimi malało, w 2004 r. zbyt na aukcjach spadł do 2,3 mln roślin. Wciąż jednak znajdują się w grupie kilkudziesięciu ważnych giełdowych gatunków doniczkowych, wyprzedzając np. dalie czy syningie. Zasady uprawy doniczkowej słoneczników nie odbiegają zbytnio od stosowanych w produkcji na kwiat cięty (czyt. HO 3, 4/2006). Powodzenie produkcji zależy przede wszystkim od odmiany i terminu uprawy. Aby rośliny miały najwyższą jakość, a ich wzrost i pokrój były proporcjonalne do wielkości doniczki, konieczne jest użycie regulatorów wzrostu.

W pierwszej części artykułu autor zaprezentował najciekawsze odmiany róż szklarniowych pokazane podczas targów International Floriculture Trade Fair (IFTF). Tym razem opisuje inne interesujące kreacje kwiatów ciętych, które można było zobaczyć między 31 października a 2 listopada w Vijfhuizen w Holandii (red.).

Firmy hodowlano-nasienne każdego roku wprowadzają na rynek nowe odmiany roślin ozdobnych, w tym róż z przeznaczeniem do uprawy na kwiaty cięte. Decyzja o wyborze najlepszych kreacji jest dla producenta niezwykle trudna, nie jest on bowiem w stanie przewidzieć ich kariery – czy kwiaty będą cieszyły się zainteresowaniem klientów i czy będzie można uzyskać za nie satysfakcjonującą cenę. Odrębną kwestią jest „sprawdzenie się” danej odmiany w uprawie.

Rodzaj głogownik (Photinia) należy do rodziny różowatych (Rosaceae). Spośród około 60 gatunków występujących we wschodniej i południowo-wschodniej Azji oraz w Himalajach, w ogrodach najcieplejszych rejonów naszego kraju można uprawiać co najwyżej głogownik Dawida (P. davidiana).

Ta pięknie kwitnąca bylina o krzaczastym, wyprostowanym pokroju może być uprawiana zarówno na rabatach, jak i w pojemnikach tarasowych. Wegetację rozpoczyna późną wiosną, ale rośnie szybko. Największą ozdobą tych roślin są atrakcyjne, okazałe kwiaty, które – choć są krótkowieczne – wyrastają licznie. Dostępne w Polsce odmiany pochodzące od ketmii bagiennej zimują w naszych warunkach, jednak zaleca się zabezpieczenie nasady pędów kopczykami z ziemi lub kory.

Od kilku lat można zaobserwować rosnące znaczenie odmian „traw” ozdobnych. Wiedza na temat ich różnorodności i uprawy jest jednak nadal niewystarczająca. W jesieni warto zapoznać się z gatunkami wyjątkowo dekoracyjnymi o tej porze roku.

Obecnie znane jest około 20 gatunków gaury (Gaura sp.), która zaliczana jest do rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae). Najbardziej rozpowszechniona jest gaura Lindheimera (G. lindheimeri), klasyfikowana przez wielu botaników jako wiesiołek Lindheimera (Oenothera lindheimeri). Ta bardzo atrakcyjna, długo kwitnąca bylina najlepiej prezentuje się posadzona na rabatach w grupie, ale może być uprawiana także w pojemnikach.

Lawenda to coraz popularniejsza roślina zdobiąca ogrody, tarasy i balkony. Oprócz urody najczęściej niebieskofioletowych kwiatów, srebrzystych liści i zwartego pokroju wyróżnia ją intensywny, miły zapach wydzielany zarówno przez kwiaty, jak i liście. Najcenniejszym, z ogrodniczego punktu widzenia, jest zastosowanie jej do celów zdobniczych. Aby mogła tę funkcję z powodzeniem pełnić, koniecznie należy poznać jej szczególne wymagania uprawowe.

Organizowane od 1975 r. w Padwie we Włoszech targi roślin ozdobnych Flormart przeżywały wzloty i upadki, jednak nadal pozostają ważnym wydarzeniem w tej branży, nie tylko w rejonie Morza Śródziemnego, ale i w całej Europie.

Według danych Centralnego Biura Statystycznego (CBS) areał upraw roślin ozdobnych pod osłonami w Kraju Tulipanów zmalał od 2000 r. o 19% – w ubiegłym roku wynosił on 4800 ha. Największe spadki dotyczą produkcji kwiatów ciętych róż i chryzantem. Wzrosła natomiast powierzchnia upraw roślin doniczkowych – w ostatniej dekadzie o 10%, a najprężniej rozwija się rynek storczyków.