W pierwszej części (HO 4/2006) omówiłam zaburzenia fizjologiczne u sałaty, związane z pobieraniem i transportem wapnia. Sprawiają one najwięcej kłopotów, ponieważ w dużej mierze są związane z warunkami klimatycznymi i podłożowymi, na które często ogrodnik ma bardzo ograniczony wpływ (z wyjątkiem uprawy w nowoczesnych, zautomatyzowanych szklarniach czy cieplarniach foliowych). Oprócz problemów z pobieraniem wapnia, sałata może wykazywać zaburzenia także na skutek niedoboru czy nadmiaru innych składników pokarmowych, choć ich wyraźne objawy występują znacznie rzadziej.
