Uprawa roślin w optymalnych dla danego gatunku warunkach jest gwarancją sukcesu odnośnie do wielkości plonowania i jakości plonu. Niestety, produkcja roślinna w Polsce jest obciążona wielkim ryzykiem wynikającym ze zmienności pogody. Praktycznie żaden „sąsiedni” sezon nie jest podobny ani do poprzedniego, ani do następczego. Owszem staramy się przewidzieć, ale prognozowanie odległe raczej nam nie wychodzi, dobrze, że chociaż krótkoterminowe się sprawdza. Dlatego na tych przewidywaniach należy oprzeć produkcję i działać, zapobiegając skutkom stresowych dla roślin warunków.
Jednym z zabiegów, który osłabia a czasami nawet eliminuje niepożądane efekty stresu jest stymulowanie odporności i uaktywnianie roślin, mimo przeszkód w prawidłowym ich funkcjonowaniu.
Przeciwko efektom chłodów
W trakcie wegetacji nawet kilkutygodniowe ochłodzenia, do zaledwie paru stopni „na plusie”, niestety się zdarzają. W takiej atmosferze zaburzone zostają procesy pobierania i przewodzenia substancji pokarmowych z podłoża i w roślinie. Niska temperatura ogranicza aktywność fizjologiczną korzeni. W takich nietypowych warunkach termicznych pobieranie fosforu, potasu i innych pierwiastków plonotwórczych oraz wody przez korzenie jest utrudnione lub całkowicie zahamowane. Dochodzić więc może nawet do odwodnienia rośliny i jej zagłodzenia, a to przełoży się na osłabienie plonowania. Podobne reakcje obserwowane są, gdy roślina jest poddana suszy szczególnie, że wciąż stosunkowo niewiele polskich sadów jest „uzbrojonych” w systemy nawadniające. W takich warunkach spowolnieniu lub nawet zahamowaniu ulegają procesy podziałów komórkowych, w czego efekcie owoce nie przyrastają, ulegają deformacjom – w ostateczności nie stanowią produktu deserowego.
Spowolnienie transportu asymilatów natomiast ujawni się w kolejnym okresie – osłabieniem przygotowania rośliny do zimy, a w następnym sezonie – drastycznym zmniejszeniem liczny pąków kwiatowych. Konieczna jest więc aktywacja roślin, polegająca na wzbudzeniu funkcji życiowych przeciwdziałających tym procesom. Opryskiwanie biostymulatorem imPROver+ może okazać się „strzałem w dziesiątkę”. Najlepiej opryskiwać rośliny z kilkudniowym wyprzedzeniem, w oparciu o prognozy pogody. Zabieg jest również wskazany w trakcie utrzymującego się stresu oraz po jego ustąpieniu.
Aby zapobiec opisanym wyżej niekorzystnym reakcjom roślin, wszak inwestycja w uprawy sadownicze to nakład długoterminowy, można sięgnąć po preparat, który „uprzedzi” roślinę przed nadchodzącym stresem i przygotuje na taką sytuacje. Płynny roztwór: 4-nitrofenolanu potasu (para-nitrofenolan potasu), 2-nitrofenolanu potasu (orto-nitrofenolan potasu) i 5-nitrogwajakolanu potasu (2-metoksy-5-nitrofenolan potasu), pod handlową nazwą imPROver+, jest tzw. specyficzną szczepionką.
Susza lub nadmierna wilgotność
W trakcie wegetacji i te czynniki wywołują zaburzenia we wzroście i rozwoju roślin. W przypadku deficytu wody drastycznie maleje turgor, w czego efekcie korzenie przestają pobierać („zasysać”) związki pokarmowe. Także transport substancji w tkankach i międzykomórkowo – ustaje. W takich sytuacjach szczególnie te standardowo mało mobilne pierwiastki przestają być w ogóle transportowane. Obserwuje się wówczas efekty fizjologiczne wynikające z braku np. wapnia w roślinie, czyli zamieranie komórek w najmłodszych organach – liściach, owocach. Wraz z pogłębianiem się deficytu, obserwuje się rozległe, suche zgnilizny. Tkanki okrywające ulegają wydelikaceniu, przez co są łatwo penetrowane przez patogeny czy uszkadzane przez szkodniki.
Zalegająca natomiast woda jest przyczyną „zaduszenia” systemu korzeniowego i jego uszkodzenia, w pierwszej kolejności zamierają najdelikatniejsze jego elementy, czyli włośniki – organy odpowiedzialne za pobieranie składników pokarmowych. Zwiększona wilgotność stymuluje także masowe rozwijanie się patogenów systemu korzeniowego ale także nadziemnych organów.
Konieczne jest więc aktywowanie rośliny w celu przyspieszenia regeneracji traconych organów.
Dawkowanie
Nie wystarczy w takich warunkach aplikacja pozakorzeniowa pierwiastków pokarmowych. Dopóki nie pobudzi się funkcji życiowych rośliny, dopóty nie będzie ona w stanie aktywnie rozprowadzić dostarczonych związków pokarmowych. Wskazane jest więc uprzednie podanie roślinie preparatu imPROver+, a dopiero następcze dokarmianie dokorzeniowe i pozakorzeniowe.
Opryskiwanie: standardowo zaleca się 0,5–1,0 litra stymulatora imPROver+ na hektar lub podanie go w stężeniu 0,1–0,2% (100–200 ml stymulatora na litr wody). Zalecana ilość wody 500 litrów na 1 hektar.
Podlewanie: możliwe jest dostarczenie tego stymulatora także w takiej formie, wówczas zaleca się roztwór 0,1–0,2% (1 do 2 ml w 1 litrze wody).
Zabiegi można powtarzać do 3 razy w okresie wegetacyjnym, w 20–30 dniowych odstępach.
Większe z zalecanych dawki na hektar (1litr) lub większe stężenia (tj. 0,2%) stosowane powinny być wówczas, jeżeli w trakcie wykonywania aplikacji, ze względu na rodzaj uprawy lub fazę rozwoju, rośliny mają stosunkowo małą powierzchnię wchłaniania liści.
