NULL

Wystawa Floralies of Ghent, która odbywa się co 5 lat w Gandawie, ma prawie 200-letnią tradycję. Tak długa historia i nagromadzone przez ten czas doświadczenia pomagają organizatorom "kwitnącego" show tworzyć spektakularne widowisko. W tym roku udowodnili po raz kolejny, że jest ono niepowtarzalne. Co za tym idzie — w skuteczny sposób promuje Gandawę, a przede wszystkim belgijskie ogrodnictwo, które skoncentrowane jest na północy kraju, gdzie leży to miasto. "Floralia" są bowiem w ciągu 10 kwietniowych dni odwiedzane przez tysiące osób z całego świata. Przekonują się oni przede wszystkim, że Belgia to potęga w produkcji doniczkowych azalii, które królują na wystawie (fot. 1). Na zajmującej w sumie ok. 25 000 m² ekspozycji nie brakuje jednak i drzew oraz krzewów ozdobnych — także uważanych za wizytówkę flamandzkiego ogrodnictwa.

W "Hasle Ogrodniczym" 8/2004 omówiona została szpalerowa uprawa porzeczki czerwonej, poniżej zamieszczamy opis odmian, które mogą sprawdzić się w takiej produkcji (red.).

W minionym roku parch jabłoni stanowił poważny problem w wielu gospodarstwach tego rejonu, a wykonanie do końca lipca nawet kilkunastu zabiegów często nie wystarczało. Silnie porażone owoce trzeba było usuwać przy okazji ręcznego przerzedzania zawiązków. Późnym latem i jesienią drzewa opryskiwano przeciwko tak zwanemu parchowi wtórnemu — rzadko wtedy jednak udało się wyniszczyć chorobę. W niektórych sadach na "wilkach" i ich liściach wierzchołkowych w czasie zbioru owoców widoczne były niezniszczone plamy parcha jabłoni. Na owocach z takich sadów w czasie przechowywania często pojawiają się początkowo niewielkie, z czasem powiększające się plamy parcha przechowalniczego. A więc cały ciąg nieszczęść — ochrona w wielu sadach, z uwagi na popełnione błędy, okazała się bardzo droga i często nieefektywna. Znam sady, z których większość owoców 'Idareda' sprzedano do przetwórstwa. Silne porażenie występowało także na odmianach 'Lobo' i 'Cortland'. Dużo mniej symptomów parcha jabłoni pojawiało się u odmian z grupy 'Jonagolda' oraz na 'Sampionie'.

Dzięki tym regulatorom wzrostu otrzymuje się rośliny niższe (ale z tą samą liczbą liści), o krótszych międzywęźlach, mniejszym systemie korzeniowym. Uprawa takich roślin jest bardziej opłacalna, gdyż na metrze kwadratowym można ich umieścić więcej niż tych nietraktowanych retardantami. Są również odporniejsze na stresy (np. wodny), zużywają mniej wody, często nawet o połowę. Ponadto środki te poprawiają intensywność zabarwienia liści i ograniczają ich żółknięcie. Na roślinach opryskiwanych lub podlewanych retardantami zmniejsza się także liczebność szkodników.

6 kwietnia w Skierniewicach zorganizowano w Instytucie Sadownictwa i Kwiaciarstwa III Ogólnopolską Konferencję Szkółkarską pt. "Problemy i perspektywy produkcji szkółkarskiej drzewek owocowych". Ostatnie lata charakteryzują się rekordowymi plonami owoców w kraju. Rosnąca wydajność z jednostki powierzchni wynika z intensyfikacji upraw oraz doboru nowych i lepszych odmian. Zmiany te dotyczą również szkółkarzy, którzy zwiększają produkcję, a zarazem zmuszeni są wprowadzać jej nowoczesne technologie.

Nieodzownym elementem pasa autostrady jest zieleń, pełniąca różne funkcje, m.in. izolacji przeciwpyłowej, przeciwgazowej czy akustycznej. Szata roślinna rekompensuje straty przyrodnicze spowodowane przerwaniem naturalnych korytarzy ekologicznych. Na tak rozległych terenach (tysiące kilometrów planowanych dróg i autostrad) nie bez znaczenia jest także aspekt krajobrazotwórczy i estetyczny zieleni. Warto więc poddać analizie projekty ukończone oraz powstające. Miałem możliwość kilka z nich realizować oraz obejrzeć niektóre odcinki obecnie budowanych autostrad. Tylko jeden z nich, według mnie, nie przeczył podstawowym zasadom projektowania terenów zieleni wzdłuż ciągów komunikacyjnych. Podczas wielu kontroli nasadzeń drzew i krzewów wzdłuż autostrady A2 (fot. 1) stwierdzono częste zamieranie posadzonych wcześniej roślin. Nie przyjęło się prawie 50% materiału na "starych" odcinkach autostrady. Na nowo otwartych obserwuje się zniszczoną od soli drogowej młodą trawę oraz uszkodzenia skarp (erozja wodna i eoliczna, czyli powodowana przez wiatr).

W ostatnich latach rośliny jagodowe były licznie zasiedlane przez mszyce. Dlatego przed kolejnym sezonem warto przypomnieć o ich szkodliwości i możliwości jej ograniczenia. Mszyce powodują szkody zarówno bezpośrednie, jak i pośrednie, które zwykle mają jeszcze większe znaczenie niż te pierwsze.

Miniony sezon należał niewątpliwie do niezwykle trudnych pod względem walki z parchem jabłoni. Na wstępie muszę zaznaczyć, że w efekcie tylko (lub aż) 20–25% gospodarstw sadowniczych w regionie sandomierskim nie może zaliczyć roku 2004 do "zwycięskich". Moim zdaniem, decydowały o tym głównie trzy czynniki: • bardzo wczesne i silne wysiewy zarodników workowych, • uśpienie czujności części sadowników, • niewłaściwy dobór preparatów.

W pierwszej części artykułu (HO 12/2004) przedstawiłam przewodni temat ubiegłorocznych targów Horti Fair, którym była wartość dodana produktu. Opisałam również wybrane przykłady zaprezentowanych w Amsterdamie działań promocyjnych wykorzystujących to — coraz ważniejsze — narzędzie marketingowe. O tym, jak używają go w praktyce holenderscy ogrodnicy, można też przeczytać w mojej relacji z imprezy wystawienniczej pod nazwą Aalsmeer Market (HO 2/2005), odbywającej się w Holandii równolegle z targami Horti Fair.

Szpeciele to roztocze mikroskopijnej wielkości wysysające sok roślinny z pąków, liści, pędów i zawiązków owocowych. W wyniku ich żerowania dochodzi do zmniejszenia lub zahamowania fotosyntezy i do wzrostu transpiracji, obniżenia zawartości chlorofilu, cukrów i fosforu. Może to prowadzić do zahamowania wzrostu drzewek lub zasychania pędów. Występowaniu tych szkodników w uprawach sadowniczych sprzyja m.in.: * zakładanie plantacji z zasiedlonego przez nie materiału rozmnożeniowego; * sprowadzanie z zagranicy materiału szkółkarskiego i rozmnożeniowego zasiedlonego przez szpeciele odporne na niektóre grupy preparatów; * wieloletnie stosowanie tych samych preparatów i mało dokładne zabiegi ochronne przyczyniające się do selekcji ras odpornych.