rośliny doniczkowe

W pierwszej części artykułu, zamieszczonej w "Haśle Ogrodniczym" 3/2004, przedstawiłam wybrane — pokazane na targach Horti Fair 2005 w Amsterdamie — nowe odmiany roślin ozdobnych uprawianych na kwiaty cięte. Tym razem prezentuję niektóre nowości z grupy roślin doniczkowych.

Monika i Grzegorz Tuszyńscy (fot. 1) prowadzący gospodarstwo szklarniowe w Szamotach pod Warszawą postawili na najnowsze osiągnięcia techniki szklarniowej (czyt. też HO 12/05). Działają wspólnie z rodzicami pana Grzegorza, Danutą i Adamem Tuszyńskimi, którzy 22 lata temu założyli w położonej niedaleko Szamot miejscowości Otrębusy laboratorium kultur tkankowych. Funkcjonuje ono do dziś — obecnie rozmnaża się w nim in vitro rośliny doniczkowe — około 4 mln rocznie. Główną specjalnością młodych właścicieli jest natomiast adaptowanie do warunków ex vitro roślin pochodzących z rodzinnego laboratorium i przygotowywanie ich do sprzedaży. Taka produkcja, uzupełniana tradycyjną uprawą roślin doniczkowych, wymaga dobrego wyposażenia obiektu i zapewnienia im optymalnych warunków wzrostu i rozwoju. Rezultaty osiągane przez tych ogrodników sprawiły, że podjęli z nimi współpracę zachodnioeuropejscy kontrahenci. W efekcie, w szklarniach M. G. Tuszyńskich pojawiły się nietypowe w naszym kraju rośliny. Ciekawostką są, na przykład, mało znane jeszcze na naszym rynku doniczkowe powojniki.

Seler (Apium graveolens), należący do rodziny selerowatych (Apiaceae) jest rośliną znaną od tysięcy lat. Już Homer w "Odysei" (850 rok p.n.e.) wspomina o tym warzywie. Jego lecznicze właściwości znane są od czasów starożytnych. Uprawne formy pochodzą od dziko rosnącego selera błotnego, który występuje w wilgotnych rejonach w całej Europie, Azji Mniejszej, na Kaukazie i w Himalajach. Początkowo traktowano go jako lek — we Francji znany od IX wieku. W 1600 r. opisali go botanicy włoscy i szwajcarscy. Ulepszany przez hodowców stawał się coraz popularniejszym warzywem. Do Ameryki zawieźli go koloniści w 1806 roku. Obecnie seler jest znany i ceniony, a w uprawie znajdują się już trzy jego formy.

Pomidory polowe dla przemysłu przetwórczego uprawiane są w Polsce od wielu lat. Ich rozsadę produkuje się w sposób tradycyjny — w tunelach foliowych, w glebie lub w podłożu organicznym. Nowszym sposobem jest przygotowanie rozsady w wielodoniczkach.