Roślina ta zwraca uwagę niezwykłą budową kwiatów o sześciu intensywnie czerwonych płatkach z żółtą obwódką, silnie odgiętych ku górze i odsłaniających duże, łukowato wygięte pręciki i okazały słupek. W ofercie handlowej znajdują się pojedyncze kwiaty na szypułkach o długości kilkunastu centymetrów lub pędy z kilkoma kwiatami w różnym stadium rozwoju. Mimo że glorioza nie zalicza się do podstawowego asortymentu kwiatów ciętych, na giełdach holenderskich na początku tego wieku sprzedawano rocznie 2,8–3,4 mln pędów po 0,28–0,37 euro/szt.
Glorioza ma duże wymagania świetlne, cieplne i wodne. W naszych warunkach, aby uniknąć wysokich kosztów związanych z doświetlaniem roślin, rezygnuje się z uprawy tych roślin w okresie od listopada do połowy lutego. Kwitnienie rozpoczyna się po 8–9 tygodniach od posadzenia bulw dużych i trwa 6–8 tygodni, jego pełnia przypada na pierwsze cztery tygodnie zbioru. Gdy plantację zakłada się z bulw mniejszych, kwitnienie jest późniejsze i mniej równomierne. Plon kwiatów jest skorelowany z wielkością bulw i można przyjąć, że na 1 cm bulwy przypada jeden kwiat, więc przy użyciu bulw dużych (20-centymetrowych) z 1 m2 można zebrać około 120 kwiatów.
Plon zależy też od masy bulw: na 100 g bulw o długości 15–20 cm przypada około 22 kwiatów, a w wypadku mniejszych, 10–15-centymetrowych – ok. 28 kwiatów. Ich jakość nie zależy od wielkości bulw. Do zbioru można przystąpić, gdy wybarwione są płatki i wykształcone pręciki z widocznym pyłkiem. Ścięte wcześniej łatwo więdną. Po ścięciu gloriozę można przechowywać do następnego dnia przed sprzedażą w pomieszczeniach o temperaturze nie niższej niż 10°C. Kwiaty cięte zachowują trwałość przez 6–7 dni.
Więcej o gloriozie, wymaganiach, rozmnażaniu i zbiorach bulw można przeczytać w artykule dr hab. Stanisławy Szczepaniak w czasopiśmie Rośliny Ozdobne 6/2016 na str. 12
