Południe
Tradycyjnie duże ilości pomidorów uprawiane są na południu Europy. Największa ich podaż przypada od listopada do maja, w tym okresie trafiają one na rynki krajów północnej, zachodniej i centralnej Europy.
Największym producentem i eksporterem pomidorów w Europie jest Hiszpania — roczna produkcja, według danych przedstawionych przez J. Bursztyńskiego, wynosi 2,2 mln ton i jest skoncentrowana głównie w rejonach Alicante, Almerii i Murcii. W tym ostatnim rośnie znaczenie letniej produkcji, co pozwala na utrzymanie ciągłości kontaktów z handlowcami. 50% hiszpańskich pomidorów jest przeznaczone na eksport. Latem, gdy kończy się podaż pomidorów krajowej produkcji, Hiszpanie importują około 20 tys. ton tych warzyw — daje to również szanse na eksport polskich pomidorów (czyt. też HO 12/2005).
We Włoszech rocznie produkuje się 1,2 mln ton pomidorów, z czego 90% jest przeznaczone na rynek krajowy (Włosi konsumują bardzo dużo pomidorów — średnio 40 kg rocznie na osobę). Połowa włoskiego eksportu trafia do Niemiec.
We Francji produkcja pomidorów rośnie mniej więcej o 2,5% rocznie. W ubiegłym roku wynosiła ona 615 tys. ton rocznie, a 100 tys. ton jest eksportowane. Duży udział w uprawie mają tam pomidory całogronowe — stanowią mniej więcej połowę nasadzeń, podczas gdy jeszcze w 1998 roku było to tylko 20%. Produkcja koncentruje się w Prowansji i Bretanii. Kiedy kończy się podaż rodzimych pomidorów, na rynek francuski trafia 435 tys. ton pomidorów z importu, mniej więcej trzy czwarte tej ilości stanowią pomidory z Maroka i Hiszpanii.
Zachód i północ
W zachodniej Europie największym producentem i eksporterem pomidorów jest Holandia — w ciągu roku zbierane jest tam 645 tys. ton pomidorów, z czego 80–90% przeznaczone jest na eksport. Holenderskie pomidory są sprzedawane do Niemiec, Wielkiej Brytanii, Włoch i do państw skandynawskich. W holenderskich szklarniach uprawiane są obecnie przede wszystkim pomidory całogronowe — stanowią one 60% nasadzeń.
W Belgii rocznie produkuje się 200 tys. ton pomidorów. Połowa tej ilości jest eksportowana, głównie do Niemiec.
Specyficzną cechą rynku Wielkiej Brytanii jest stosunkowo duży udział w produkcji (35%) pomidorów określanych jako „round” — kulistego kształtu. Ogólna powierzchnia uprawy tego warzywa wynosi 150 ha i przewiduje się, że będzie się ona zmniejszać. Rocznie zbiera się tam mniej więcej 80 tys. ton pomidorów.
Z roku na rok o około 10% rośnie ich import na rynek brytyjski, w 2004 roku na Wyspy sprowadzono 385 tys. ton pomidorów, z tego 190 tys. ton pochodziło z Hiszpanii, a 150 tys. ton z Holandii.
Niewiele pomidorów uprawia się w krajach skandynawskich i braki rodzimej produkcji muszą być uzupełniane importem. W Szwecji roczna produkcja wynosi 22 tys. ton, co zaspokaja tylko jedną czwartą krajowych potrzeb. Tyle samo pomidorów produkowane jest w Danii, w tym przypadku ilość ta pokrywa jednak już w 45% zapotrzebowanie rodzimego rynku. W Finlandii produkowane jest 35 tys. ton (65% zapotrzebowania). W Norwegii zbiera się rocznie tylko 10 tys. ton pomidorów.
Centrum
Kolejnym potencjalnym rynkiem zbytu polskich pomidorów jest Austria, w której rodzima produkcja (niecałe 36 tys. ton) pokrywa tylko połowę zapotrzebowania na to warzywo.
W środkowej Europie J. Bursztyński jako ważnych producentów pomidorów wymieniał Rumunię (818 tys. ton), Bułgarię (400 tys. ton) i Węgry (340 tys. ton). W krajach tych dominują uprawy pomidorów w tunelach foliowych oraz w polu.
W Polsce roczna produkcja wynosi, mniej więcej, 580 tys. ton (czyt. też HO 11/2005), eksportujemy 46 tys. ton, a importujemy około 55 tys. ton. Na europejskich rynkach mamy duże szanse na zaistnienie jako ważny eksporter.
