Wykorzystanie regionalnych surowców najwyższego gatunku oraz piwowarskiej tradycji sprzed wieków sprawiają, że piwo zielonogórskie charakteryzuje się naturalnym smakiem i aromatem chmielu. Ponadto pominięcie procesu filtracji i pasteryzacji powoduje zachowanie bogatego smaku, a także witamin i niektórych składników mineralnych.
Piwo zielonogórskie trafiło na listę Produktów Tradycyjnych dzięki staraniom Urszuli Mocek – współwłaścicielki jednej z restauracji w Zielonej Górze. W tym lokalu można wypić to piwo warzone na miejscu. Jak wyjaśniła PAP, pod nazwą piwo zielonogórskie kryje się kilka gatunków tego napitku – dwa najpopularniejsze, to piwo jasne typu pils i ciemne typu koźlak.
Jeszcze w XVIII-XIX wieku na Ziemi Lubuskiej funkcjonowało wiele lokalnych browarów, jednak zmiany ustrojowe, zawirowania wojenne i ekonomiczne spowodowały, że poza browarem witnickim w Witnicy w powiecie gorzowskim nie przetrwał żaden z nich.
Tradycje piwowarskie w samej Zielonej Górze sięgają XVIII wieku. Wówczas produkcja piwa była normowana specjalnymi przywilejami i znajdowała się w rękach drobnych wytwórców. W 1740 r. przywileje takie posiadało 53 piwowarów zrzeszonych w tzw. wspólnocie browarnej, podlegającej nadzorowi specjalnego komisarza miejskiego.
Na początku lat 70. XIX wieku w Zielonej Górze było jeszcze 13 małych domowych browarów produkujących młode piwo. Nie przetrwały one jednak konkurencji, jaką stworzył dla nich duży browar przy ul. Kożuchowskiej, który powstał w latach 1872/1873. Kolejni zmieniający się właściciele w 1875 r. uruchomili produkcję piwa leżakowego na skalę przemysłową. Produkcja piwa wytwarzanego w oparciu o czeską metodę tzw. pilzneńską wynosiła 200-300 hektolitrów na dobę. Ostatecznie browar ten zakończył działalność w 1999 r.
Lista tradycyjnych lubuskich specjałów liczy obecnie 14 pozycji. Oprócz opisanego piwa są na niej: Schab tradycyjny słubicki, Kapusta kwaszona nadnotecka, Strudel (strucla), Paska bukowińska, Bochen chleba starowiejskiego, Chleb domowy na zakwasie, Chleb z dodatkiem nasion lnu, Miód wielokwiatowy łąkowy z Doliny Noteci, Miód pitny – Trójniak, Piwo wschowskie, Wino gronowe, Jarzębiak na winiaku i Jarzębiak. Pierwszymi lubuskim Produktami Tradycyjnymi wpisanym do rejestru w lutym 2006 roku były: Wino gronowe i Bochen chleba starowiejskiego.
Uzyskanie statusu Produktu Tradycyjnego nie jest łatwe i obwarowane wieloma warunkami. Sam wpis do tylko formalność, jednak zanim do niego dojdzie, trzeba zebrać odpowiednią dokumentację, że dana potrawa, napój lub inny produkt spożywczy powstaje z surowców pochodzących z regionu z wykorzystaniem tradycyjnych metod, używanych od co najmniej 25 lat. Ważny jest także element tożsamości społeczności lokalnej trudniącej się jego wyrobem.
Wpis na listę daje konsumentom gwarancję, że produkt jest unikalny, a jego jakość wysoka. Producentom stwarza natomiast możliwość promocji swoich wyrobów i zwiększa ich konkurencyjność na rynku. To także pierwszy krok do rejestracji nazwy produktu na poziomie Unii Europejskiej. Takie produkty są wizytówką regionu.
Źródło: 
