NULL

W ostatnich latach w kraju przybyło wiele sadów czereśniowych, zarówno tych na silnie, jak i na słabo rosnących podkładkach. W niektórych sadach założonych na podkładkach karłowych okazuje się, że — mimo właściwie prowadzonej ochrony przed chorobami i szkodnikami, nowoczesnych metod formowania koron — drzewa nie rosną zadowalająco, a nawet zamierają. Przyczyn tej sytuacji może być kilka, jednak niewielu sadowników wie, że za taką sytuację mogą być odpowiedzialne również niewłaściwe herbicydy.

Sałata ma krótki okres wegetacji i jest warzywem, którego częścią jadalną są liście. Te cechy ograniczają możliwości chemicznej ochrony tego gatunku przed chorobami grzybowymi z uwagi na długi okres karencji niektórych środków. Sprawia to, że chemiczna ochrona sałaty w przypadku wysokiego nasilenia chorób bywa mało skuteczna i niebezpieczna dla konsumentów. Istnieje jednak realna szansa ograniczenia ujemnych skutków tego zjawiska przez wprowadzenie do ochrony roślin również środków nowej generacji — naturalnych, pochodzenia roślinnego — oraz biostymulatorów odporności.

Uprawa tulipanów bywa często zawodna z powodu chorób wirusowych, które stanowią problem nie tylko ze względu na szkodliwość, ale także łatwość, z jaką rośliny te ulegają zakażeniu. Ograniczone są również możliwości zwalczania tych patogenów. Na tulipanach uprawianych w Europie największe straty wywołują wirusy pstrości tulipana oraz nekrozy tytoniu. W ostatnich latach w Japonii pojawiła się nowa choroba tulipana powodowana przez wirus łagodnej pstrej mozaiki tulipana, która z czasem może opanować plantacje w naszych warunkach klimatycznych.

W Europie oraz w Stanach Zjednoczonych osoby odpowiedzialne za publiczne tereny zieleni stają coraz częściej przed problemem malejącego budżetu na te cele. W ostatnich latach popularne staje się wykorzystywanie w miastach bylin, które dają duże możliwości wyboru barwy i pokroju roślin, ale także dopasowania do warunków środowiska nie zawsze najlepszych dla rozwoju roślin. Wydatki — liczone jako średnia z kilku lat — na założenie i pielęgnację rabat bylinowych są przy tym porównywalne lub niższe niż w przypadku użycia krzewów, drzew lub trawników.

Wśród nowych odmian roślin sadowniczych zgłaszanych do Rejestru Odmian znajdują się najczęściej taksony, których cechy — wyróżniające je spośród innych dostępnych w obrębie danego gatunku — dotyczą owoców. Hodowla ukierunkowana jest głównie na wytwarzanie nowych odmian różniących się porą dojrzewania owoców, ich barwą lub wielkością. W przypadku roślin ozdobnych hodowla prowadzona jest natomiast w kierunku otrzymania odmian różniących się cechami zewnętrznymi — pokrojem, siłą wzrostu, barwą kwiatów czy kolorem liści. Hodowla roślin sadowniczych, mogących przedstawiać zarazem walory dekoracyjne, bardzo dynamicznie rozwija się w USA i we Francji.

Czy zaniechanie ochrony chemicznej i powierzenie jej pasożytniczym lub drapieżnym pożytecznym organizmom pozwoli utrzymywać na niskim poziomie liczebność agrofagów? Doświadczenie uczy, że nie, ponieważ sad jest jednogatunkowym zespołem roślinnym, w którym zarówno wyspecjalizowane, jak i polifagiczne organizmy roślinożerne mają pod dostatkiem pokarmu i osiągają nieraz bardzo wysoką liczebność. Może ona osiągnąć jeszcze wyższy poziom, gdy używamy nieselektywnych insektycydów czy akarycydów wyniszczających pożyteczne organizmy. Tak więc nowoczesne spojrzenie na ochronę roślin sadowniczych powinno obejmować docenienie roli organizmów pożytecznych, znajomość ich biologii i efektywności, oraz umiejętność prawidłowej oceny liczebności i zagrożenia ze strony szkodników. Takie podejście, wraz z troską o zdrowie producenta i konsumenta, stanowi podstawę integrowanej ochrony roślin, będącej jednym z elementów integrowanej produkcji owoców.

W ubiegłym roku dużym zaskoczeniem dla naszych ogrodników i handlowców było rozpoczęcie przez firmę Vegex spod Kalisza eksportu polskich pomidorów na Wyspy Brytyjskie. Można powiedzieć, że było to zaskoczenie podwójne — nie tylko ze względu na kierunek eksportu, ale także ze względu na to, że rozpoczęto u nas uprawę nowych typów odmian (czyt. też HO 8/2004). Okazało się, że udało się spełnić wymagania Brytyjczyków, uchodzących za najwybredniejszych w Europie konsumentów pomidorów. W tym sezonie właścicielka Vegeksu Kinga Legg (fot.) zapowiada zwiększenie tej sprzedaży.

W Europie Środkowowschodniej Polska jest liderem w produkcji szkółkarskiej roślin ozdobnych. Pokaźne ich ilości udaje się przy tym eksportować, w dużej mierze na Wschód. O rynki naszych sąsiadów zabiegają jednak i inni europejscy potentaci, a jednocześnie możliwości eksportowe Polski nie są w pełni wykorzystane. Rozumiejąc tę sytuację Związek Szkółkarzy Polskich wraz z Agencją Promocji Zieleni w coraz większym stopniu dba o popularyzację na strategicznych rynkach roślin pochodzących od członków tej organizacji. Jednym z wyrazów takich działań było zaproszenie do naszego kraju dziennikarzy reprezentujących prasę branżową z Rosji, Ukrainy oraz Czech (fot. 1) i pokazanie im kilku szkółek regionu południowego. W ciągu trzech majowych dni goście otrzymali dużą dawkę dowodów na to, że "Polak potrafi" i wyjechali z pozytywnym obrazem szkółkarskiej Polski.

Odmiany leszczyny o orzechach dużych rozmiarów i kształcie od kulistego, poprzez owalny, do podłużnego, określane są mianem stołowych lub deserowych i w zasadzie sprzedawane są w skorupach, a więc niełuszczone. Orzechy takie nie są przedmiotem zainteresowania przemysłu cukierniczego, który używa do produkcji swoich wyrobów orzechów laskowych małych rozmiarów, o kształcie wyłącznie kulistym. Smak orzechów wszystkich opisanych poniżej odmian jest bardzo dobry i poprawia się znacznie w wyniku blanszowania, czyli termicznej obróbki na sucho. Ujemną ich cechą — nie dotyczy ona odmiany 'Royal' — jest niezdolność do całkowitej utraty brązowej błonki okrywającej jądro, w trakcie tej procedury.

Po naszym wejściu do Unii wzrosły wymagania dotyczące nie tylko jakości zewnętrznej owoców, ale również nieprzekraczania dopuszczalnych poziomów pozostałości substancji aktywnych ś.o.r. Coraz ważniejszy staje się efektywny monitoring i doskonalenie technik opryskiwania. Wiele z tych elementów produkcji określa ustawa o ochronie roślin z 2003 roku, a także wprowadzany pod nadzorem Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa system Integrowanej Produkcji.