Na sukces poznańskiej placówki wpłynęło kilka czynników. Na pewno właściwie wykorzystano „pięć minut” w najnowszej historii Polski, pozyskując ludzi, którzy przyklasnęli pomysłowi uruchomienia nowoczesnego rynku hurtowego w byłym państwie komunistycznym, oraz wykorzystując pomoc finansową z Zachodu (10 mln franków przekazał rząd Szwajcarii). Ale nie byłoby sukcesu bez zaangażowania ludzi, głównie ogrodników z Wielkopolskiego Związku Ogrodniczego. Wielu z tych, którzy z ramienia związku byli inicjatorami powstania WGRO SA, do dziś związało swoje życie z rynkiem, a niektórzy — jak prezes Jan Ciesielski (na uroczystej gali otrzymał tytuł Wybitnego Wielkopolanina) — stali się jego symbolem. Słowa uznania należą się też władzom Poznania, które od początku wspierały giełdę (na przykład przez decyzję o przekazaniu WGRO SA dawnego targowiska), co pozwoliło uniknąć wielu konfliktów, z jakimi zmagały się (lub wciąż zmagają) inne rynki hurtowe w Polsce. Kolejnym czynnikiem, który sprzyja prawidłowemu rozwojowi giełdy na Franowie, jest przekonanie jej władz, że ciągle trzeba iść dalej. Najważniejsze daty w historii rynku wskazują, że prawie co rok na jej terenie otwierano kolejne obiekty lub rozpoczynano nowe formy działalności. Do tych ostatnich należy na przykład współpraca z producentami. W jej ramach w 1999 roku rozpoczęto kontraktację ogórków (tabela), a w minionym także innych gatunków, między innymi cebuli i kukurydzy cukrowej.
Na poprzedzającej jubileuszowe uroczystości konferencji prasowej zapytaliśmy Jana Ciesielskiego, co obecnie najbardziej przeszkadza w prowadzeniu działalności i realizacji planów WGRO SA. Odpowiedział — „Jest kilka takich elementów. Nie ma ustawy, która ściśle określa pozycje rynku hurtowego, co wiąże się ze sprawami finansowymi. Mamy na przykład narzuty związane z tak zwaną opłatą targowiskową, którą musimy płacić zgodnie z ustawą z 1956 r. Nie możemy też korzystać z funduszy przedakcesyjnych UE, gdyż te zarezerwowano dla zakładów przetwórczych, które rzadko lokują taką pomoc w działania marketingowo-dystrybucyjne. Do naszych największych bolączek należy też brak miejsca. Mamy tylko 12 ha powierzchni, przez którą codziennie przewija się około 7000 samochodów. Są dni kiedy wszyscy — od kasjerki po prezesa — kierujemy ruchem. Naszym niepowodzeniem jest to, że nie doszło jeszcze do stworzenia nowych rynków branżowych (mięsa, ryb i sera), które mogły być otwarte w 2000 r. Pod te inwestycje miasto wniosło aportem 15 ha”. | ||||
| AGROBIZNESMENI ROKU 2002 | ||||
| ||||
| Najważniejsze daty: | ||||
| 25.01.1983 r. — inicjatywa poznańskiego koła WZO zorganizowania miejsca sprzedaży owoców i warzyw dla producentów 1.06. 1990 r. — podpisanie aktu notarialnego zakupu ziemi, w tym roku podpisano też list intencyjny ze stroną szwajcarską w sprawie budowy giełdy 7.11.1991 — podpisanie umowy sześciostronnej przez strony zaangażowane w budowę rynku 3.05.1991 r. — przejęcie targowiska przy Drodze Dębińskiej 6.06.1991 r. — wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę rynku 25.11.1991 r. — rejestracja WGRO SA w sądzie 26.11.1992 r. — oficjalne OTWARCIE GIEŁDY 23.08.1993 r. — otwarcie hal spożywczych S/1 i S/2 10.05.1994 r. — otwarcie hal owocowo-warzywnych OW/3 i W/3 15.05.1995 r. — otwarcie nowej hali kwiatowej K-2 29.10.1996 r. — otwarcia hali magazynowo-chłodniczej oraz Działu Pakowania i Kompletacji Dostaw „PAKER” 17.05.1997 r. — otwarcie pawilonu biurowo-handlowego 16.03.1998 r. — powstanie Działu Kwiatów, a krótko potem Działu Handlowego 09.1999 r. — stworzenie Działu Doradztwa i Pomocy Producentom oraz Systemu Informacji Rynkowej (SIR) 1.01.2000 r. – powstanie Centrum Logistyczno-Dystrybucyjnego | ||||
OKRĄGŁA ROCZNICA NA FRANOWIE
Dziesięć lat upłynęło od otwarcia Wielkopolskiej Giełdy Rolno-Ogrodniczej SA w Poznaniu, która 22 listopada świętowała okrągłą rocznicę powstania. Na jubileuszową galę przyjechało kilkaset osób z kraju i zagranicy, a ci, którzy nie mogli przybyć osobiście, przysłali życzenia i gratulacje — na publiczne odczytanie wszystkich zabrakło organizatorom czasu. A jest czego gratulować. Poznańska giełda była nie tylko pierwszym rynkiem hurtowym w Polsce, ale wciąż jest tym, na którym inne placówki — nawet o lepszym standardzie — chcą wzorować swoją działalność. Dotychczas żadnej się to, niestety, nie udało i — jak stwierdził przedstawiciel rynku pomorskiego — jeżeli w najbliższym czasie (to znaczy w tym, który pozostał nam do wejścia do Unii Europejskiej) tego nie zrobią, pozostaną tylko bardzo nowoczesnymi targowiskami.
