To późnoletnia odmiana jabłoni, odporna na parcha jabłoni, wcześnie wchodząca w owocowanie. Ma słodkie owoce, prawie całkowicie wybarwione, szczególnie chętnie spożywane przez dzieci. 'Waleria' została wyhodowana w Katedrze Sadownictwa SGGW w Warszawie, powstała z wolnego zapylenia odmiany 'Primula'. Zgłoszona do Księgi Ochrony Wyłącznego Prawa, w badaniach COBORU od 1999 r. i prawdopodobnie w 2006 r. zostanie wpisana do Rejestru Odmian.
Drzewo. Rośnie silnie lub średnio silnie, tworzy koronę rozłożystą, średnio zagęszczoną z wiotkimi pędami, łatwą do formowania. Kwitnie wcześnie i może być zapylane przez odmianę 'Sawa'. Owocuje na krótkopędach i długopędach, co sprawia, że po posadzeniu bardzo wcześnie rozpoczyna owocowanie. Drzewa dobrze znoszą cięcie prześwietlające i skracające. Oprócz odporności na parcha (gen Vf), odmianę tę cechuje mała podatność na mączniaka oraz średnia podatność na choroby kory i drewna. Wytrzymałość na mróz nie jest znana. Dobrą podkładką dla tej odmiany jest zarówno 'M.9', jak i 'M.26'.
Owoce. Średniej wielkości, kulistostożkowate, skórka zielonkawożółta. Rumieniec czerwony, rozmyty z niebieskim nalotem, pokrywa prawie cały owoc (fot.). Miąższ średnio soczysty, zwarty, zielonkawobiały, słodki. W latach obfitego owocowania jabłka drobnieją, dlatego wskazane jest przerzedzanie zawiązków owocowych. Owoce wykazują małą podatność na gnicie. Zaczynają dojrzewać pod koniec sierpnia, dojrzewają nierównomiernie, toteż wymagany jest co najmniej dwukrotny zbiór. Jabłka w chłodni nie powinny być przetrzymywane dłużej niż 3–4 tygodni, gdyż po tym czasie stają się zbyt słodkie.
Przydatność. Odmiana bardzo plenna, owocująca corocznie, łatwa w uprawie amatorskiej, polecana do produkcji towarowej owoców metodami integrowanymi, a zwłaszcza ekologicznymi. Jej przydatność do uprawy w sadach ekologicznych jest oceniana m.in. we Włoszech i w Szwecji.
To późnoletnia odmiana jabłoni, odporna na parcha jabłoni, wcześnie wchodząca w owocowanie. Ma słodkie owoce, prawie całkowicie wybarwione, szczególnie chętnie spożywane przez dzieci. 'Waleria’ została wyhodowana w Katedrze Sadownictwa SGGW w Warszawie, powstała z wolnego zapylenia odmiany 'Primula’. Zgłoszona do Księgi Ochrony Wyłącznego Prawa, w badaniach COBORU od 1999 r. i prawdopodobnie w 2006 r. zostanie wpisana do Rejestru Odmian.
Drzewo. Rośnie silnie lub średnio silnie, tworzy koronę rozłożystą, średnio zagęszczoną z wiotkimi pędami, łatwą do formowania. Kwitnie wcześnie i może być zapylane przez odmianę 'Sawa’. Owocuje na krótkopędach i długopędach, co sprawia, że po posadzeniu bardzo wcześnie rozpoczyna owocowanie. Drzewa dobrze znoszą cięcie prześwietlające i skracające. Oprócz odporności na parcha (gen Vf), odmianę tę cechuje mała podatność na mączniaka oraz średnia podatność na choroby kory i drewna. Wytrzymałość na mróz nie jest znana. Dobrą podkładką dla tej odmiany jest zarówno 'M.9′, jak i 'M.26′.
Owoce. Średniej wielkości, kulistostożkowate, skórka zielonkawożółta. Rumieniec czerwony, rozmyty z niebieskim nalotem, pokrywa prawie cały owoc (fot.). Miąższ średnio soczysty, zwarty, zielonkawobiały, słodki. W latach obfitego owocowania jabłka drobnieją, dlatego wskazane jest przerzedzanie zawiązków owocowych. Owoce wykazują małą podatność na gnicie. Zaczynają dojrzewać pod koniec sierpnia, dojrzewają nierównomiernie, toteż wymagany jest co najmniej dwukrotny zbiór. Jabłka w chłodni nie powinny być przetrzymywane dłużej niż 3–4 tygodni, gdyż po tym czasie stają się zbyt słodkie.
Przydatność. Odmiana bardzo plenna, owocująca corocznie, łatwa w uprawie amatorskiej, polecana do produkcji towarowej owoców metodami integrowanymi, a zwłaszcza ekologicznymi. Jej przydatność do uprawy w sadach ekologicznych jest oceniana m.in. we Włoszech i w Szwecji.
