Do Europy przywędrował prawdopodobnie z transportem roślin. Chociaż od momentu wykrycia w Holandii upłynęło dopiero 5 lat, to nowy wciornastek jest już tam często spotykany na plantacjach roślin ozdobnych uprawianych pod osłonami (m.in. anturium, figowiec, homalonema, skrzydłokwiat) oraz warzyw (przede wszystkim papryki). Dorosłe osobniki Echinothrips americanus są czarne (fot.) i osiągają dość duże, jak na wciornastki, rozmiary – około 1,5 mm długości. Larwy i poczwarki są jaśniejsze od postaci dojrzałych, zwykle białe lub żółtawe. Zarówno formy dorosłe, jak i larwy żerują po obu stronach blaszek liściowych i wysysając je powodują typowe dla wciornastków miejscowe odbarwienia, a przy silnym porażeniu nawet całkowite zamieranie liści. Zwalczanie szkodnika w uprawach kwiaciarskich nie nastręcza większych trudności – niszczy się go typowymi środkami chemicznymi stosowanymi w przypadku innych gatunków wciornastków.
 |
W gorszej sytuacji są holenderscy producenci papryki, u której E. americanus powoduje masowe opadanie liści oraz srebrzyste przebarwienia skórki dojrzałych owoców. W ochronie tego warzywa nie sprawdza się bowiem powszechnie stosowana w Holandii i wymagana przez zachodnich odbiorców ochrona biologiczna – drapieżne roztocza z rodzaju Amblyseius, zwykle używane do walki z wciornastkami, nie radzą sobie z dużo większymi larwami gatunku Echinothrips americanus. Obecnie prowadzone są badania nad wykorzystaniem do tej walki dwóch nowych drapieżników – pluskwiaka Orius laevigatus oraz wciornastka Franklinothrips vespiformis. Na podstawie Vakblad voor de Bloemisisterij 16/98
