ZAMIERANIE MIKROBIOTY SYBERYJSKIEJ

    Do niedawna za jedną z najrzadziej opanowywanych przez choroby i szkodniki roślin uprawianych w szkółkach — w gruncie czy w pojemnikach — uważano mikrobiotę syberyjską (Microbiota decussata). Przy zmiennej i często bardzo wilgotnej pogodzie w poprzednich latach stwierdzono jednak w niektórych szkółkach chore rośliny tego gatunku.

    Początkowo brązowiały wierzchołki pojedynczych lub nawet wszystkich pędów. Z czasem żółkły i brązowiały pędy po jednej stronie rośliny, podczas gdy pozostałe rosły powoli, ale miały naturalną barwę. Po przekrojeniu wzdłuż chorobowo zmienionego pędu widać było pod korą zdrowe tkanki, a do zmiany zabarwienia dochodziło z powodu niedoboru w nich wody. Po wyjęciu takiej rośliny z pojemnika stwierdzano zbrunatnienie wierzchołków korzeni rozszerzające się często na całą długość korzeni. Niektóre korzenie zachowały swą jasną lub żółtobrązową barwę i pozwalały się nadal rozwijać części rośliny. Opisane symptomy obserwowano zazwyczaj u roślin stojących w miejscach, gdzie okresowo utrzymywała się woda lub w zagłębieniach kontenerowni. Za przyczynę zamierania pędów można więc było uznać nadmiar wody w strefie korzeni.



    Mikrobiota syberyjska z objawami fytoftorozy


    Wnikliwsze obserwacje zamierających okazów z większością zdrowych korzeni wykazały jednak, że podstawa rośliny i wyrastające z niej pędy przebarwiały się na jasnobrązowo. Na przekroju podłużnym pędów widać było zabarwione na czerwono tkanki tuż pod korą, niekiedy na długości 5 cm. Z czasem stawały się one brązowe lub brunatne. Pomiędzy chorą a zdrową tkanką widoczna była wyraźna granica. Z chorobowo zmienionych organów wyizolowano Phytophthora cinnamomi i najprawdopodobniej to właśnie ten patogen był główną przyczyną zamierania części mik­robioty.


    Zwalczanie




    • Należy bardzo dokładnie obejrzeć system korzeniowy roślin z opisanymi objawami i podstawę pędów. Z pędów o zmienionym zabarwieniu trzeba ściąć część tkanek — od nasady w kierunku wierzchołka. Jeśli występują tam symptomy charakterystyczne dla porażenia przez P. cinnamomi, taką mikrobiotę trzeba niezwłocznie usunąć ze szkółki razem z pojemnikiem, otrząsnąć z podłoża w miejscu, gdzie można go zdezynfekować, a roślinę najlepiej spalić. Pozostawienie tej mikorobioty w szkółce powoduje, że patogen przerasta na zewnątrz porażonego pędu i przy wysokiej wilgotności powietrza oraz temperaturze powyżej 18oC tworzy bardzo liczne zoosporangia (zarodnie), z których uwalniają się z zarodniki pływkowe — zoospory. Są one roznoszone wraz z wodą po szkółce.


    • Rośliny w najbliższym sąsiedztwie porażonych trzeba podlać albo opryskać, stosując Aliette 80 WP (0,2%) albo Sandofan Manco 64 WP (0,2%), Biosept 33 SL (0,05%).

    Related Posts

    None found

    Poprzedni artykułBUKIECIARSKIE DODATKI Z CIEPŁOLUBNYCH ROŚLIN (CZ. II)
    Następny artykułSYTUACJA W OGRODNICTWIE

    ZOSTAW ODPOWIEDŹ

    Wpisz treść komentarza
    Wpisz swoje imię

    ZGODA NA PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH *

    Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany, podajesz go wyłącznie do wiadomości redakcji. Nie udostępnimy go osobom trzecim. Nie wysyłamy spamu. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem*.