BYLINY WARTE UWAGI

    Pierwiosnek omszony
    Primula x pubescens

    Ten gatunek jest naturalnym, bardzo zmiennym mieszańcem krajowego pierwiosnka łyszczaka (P. auricula) oraz pochodzącego z Alp pierwiosnka szorstkiego (P. hirsuta). Liście pierwiosnka omszonego są owalne lub eliptyczne, nieco skórzaste i w różnym stopniu omączone. Z rozety liści od marca do kwietnia (maja) wyras­ta wiele pędów kwiatostanowych o wysokości do 25 cm zakończonych baldachem płaskich kwiatów, zwykle wielobarwnych, z oczkiem. Najczęściej spotykane są kombinacje koloru ciemnowiśniowego, fioletowego oraz żółtego. Dawniej znano wiele odmian tego gatunku, w tym o pełnych kwiatach. Obecnie w produkcji przeważają rasy wyróżniające się wielkością lub barwą kwiatów. Ten gatunek pierwiosnka zasługuje na szersze rozpowszechnienie ze względu na obfite kwitnienie, dekoracyjne kwiaty oraz liście. Kwitnące rośliny atrakcyjnie prezentują się w doniczkach. W ogrodzie pierwiosnki omszone najlepiej wyglądają w ogrodach skalnych, sadzone w głębokich szczelinach (mają długie mięsiste korzenie), w miejscach słonecznych. Podłoże powinno być próchniczne o zasadowym odczynie. Rośliny są odporne na mróz. Gatunek rozmnaża się przez siew nasion, wybrane okazy — przez podział wios­ną po kwitnieniu.

    Ciemiernik cuchnący
    Helleborus foetidus

    Ten ciemiernik w naturze występuje w zachodniej i południowej Europie. Ma zimozielone, palmiaste liście, które mogą składać się nawet z 12 wąskich listków, każdy długości do 20 cm. Ogonki liściowe i pędy kwiatostanowe są lekko purpurowe. Tworzy oryginalne zielone kwiaty o średnicy do 2 cm, zebrane w bogato rozgałęzione kwiatostany (wysokoś-
    ci do 75 cm). Kwitnie bardzo wcześnie, zwykle od stycznia (ale często już w listopadzie) do wiosny. Nazwa gatunku pochodzi od nieprzyjemnego zapachu liści. W ogrodzie rośliny najlepiej sadzić w półcieniu, w przepuszczalnym, nieprzesychającym podłożu o dużej zawartości materii organicznej. W cieniu mogą rosnąć także na suchych stanowiskach. Ciemiernik cuchnący jest gatunkiem długowiecznym, wystarczająco odpornym na mróz. Zimozielone liście dobrze jest jednak osłaniać w czasie bezśnieżnych okresów mrozu. Można go sadzić na rabatach, pod okapem drzew lub krzewów lub wykorzystać jako roś­linę okrywową. Kwiaty nadają się do cięcia. Rośliny rozmnaża się przez siew nasion, najlepiej bezpośrednio po zbiorze, lub przez sadzonki odziomkowe (młode pędy długości około 10 cm, z fragmentem korzenia) sporządzane wczesną wiosną i ukorzeniane w doniczkach pod osłonami.

    Pierwiosnek omszony
    Primula x pubescens


    Ten gatunek jest naturalnym, bardzo zmiennym mieszańcem krajowego pierwiosnka łyszczaka (P. auricula) oraz pochodzącego z Alp pierwiosnka szorstkiego (P. hirsuta). Liście pierwiosnka omszonego są owalne lub eliptyczne, nieco skórzaste i w różnym stopniu omączone. Z rozety liści od marca do kwietnia (maja) wyras­ta wiele pędów kwiatostanowych o wysokości do 25 cm zakończonych baldachem płaskich kwiatów, zwykle wielobarwnych, z oczkiem. Najczęściej spotykane są kombinacje koloru ciemnowiśniowego, fioletowego oraz żółtego. Dawniej znano wiele odmian tego gatunku, w tym o pełnych kwiatach. Obecnie w produkcji przeważają rasy wyróżniające się wielkością lub barwą kwiatów. Ten gatunek pierwiosnka zasługuje na szersze rozpowszechnienie ze względu na obfite kwitnienie, dekoracyjne kwiaty oraz liście. Kwitnące rośliny atrakcyjnie prezentują się w doniczkach. W ogrodzie pierwiosnki omszone najlepiej wyglądają w ogrodach skalnych, sadzone w głębokich szczelinach (mają długie mięsiste korzenie), w miejscach słonecznych. Podłoże powinno być próchniczne o zasadowym odczynie. Rośliny są odporne na mróz. Gatunek rozmnaża się przez siew nasion, wybrane okazy — przez podział wios­ną po kwitnieniu.


    Ciemiernik cuchnący
    Helleborus foetidus


    Ten ciemiernik w naturze występuje w zachodniej i południowej Europie. Ma zimozielone, palmiaste liście, które mogą składać się nawet z 12 wąskich listków, każdy długości do 20 cm. Ogonki liściowe i pędy kwiatostanowe są lekko purpurowe. Tworzy oryginalne zielone kwiaty o średnicy do 2 cm, zebrane w bogato rozgałęzione kwiatostany (wysokoś-
    ci do 75 cm). Kwitnie bardzo wcześnie, zwykle od stycznia (ale często już w listopadzie) do wiosny. Nazwa gatunku pochodzi od nieprzyjemnego zapachu liści. W ogrodzie rośliny najlepiej sadzić w półcieniu, w przepuszczalnym, nieprzesychającym podłożu o dużej zawartości materii organicznej. W cieniu mogą rosnąć także na suchych stanowiskach. Ciemiernik cuchnący jest gatunkiem długowiecznym, wystarczająco odpornym na mróz. Zimozielone liście dobrze jest jednak osłaniać w czasie bezśnieżnych okresów mrozu. Można go sadzić na rabatach, pod okapem drzew lub krzewów lub wykorzystać jako roś­linę okrywową. Kwiaty nadają się do cięcia. Rośliny rozmnaża się przez siew nasion, najlepiej bezpośrednio po zbiorze, lub przez sadzonki odziomkowe (młode pędy długości około 10 cm, z fragmentem korzenia) sporządzane wczesną wiosną i ukorzeniane w doniczkach pod osłonami.

    Related Posts

    None found

    Poprzedni artykułSCENARIUSZ TROCHĘ NIEZWYKŁY
    Następny artykułUNIJNE PERSPEKTYWY

    ZOSTAW ODPOWIEDŹ

    Wpisz treść komentarza
    Wpisz swoje imię

    ZGODA NA PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH *

    Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany, podajesz go wyłącznie do wiadomości redakcji. Nie udostępnimy go osobom trzecim. Nie wysyłamy spamu. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem*.