’Summit’ ISK |
|
Jest to krzyżówka czereśni 'Van’ z odmianą 'Sam’. Jej drzewo wyróżnia się w sadach dobrą zdrowotnością. Szczepione na czereśni ptasiej rośnie silnie, tworzy kształtną, wrzecionowatą koronę z wyraźnie dominującym przewodnikiem. Jednoroczny okulant jest krępy, zdrowy i dość dobrze rozgałęziony. Po posadzeniu do sadu najlepiej go pozostawić bez cięcia, zwłaszcza jeśli sadownik dysponuje instalacją nawadniającą. Młode pędy są oliwkowozielone, a pąki lekko odstają od pędu. Liście ma są ciemnozielone, duże i wydłużone, raczej bez połysku, miodniki jasnoczerwone. Drzewo jest wytrzymałe na mróz i mało podatne na choroby. W sadzie wcześnie wchodzi w okres owocowania, plonuje obficie i regularnie. Owoc jest bardzo duży— jego masa często przekracza 9–10 g, szeroko sercowaty z wyraźnym czubkiem na stronie wierzchołkowej. Skórkę ma jaskrawoczerwoną, błyszczącą (fot. 1) i pokrytą licznymi przetchlinkami. W pełnej dojrzałości czerwień skórki staje się coraz intensywniejsza, ale nigdy nie staje się czarny, jak np. u 'Kordii’. Miąższ 'Summita’ jest jasnoczerwony, chrząstkowy, soczysty i bardzo smaczny. Sok ma barwę jasnoczerwoną. Owoce są mało lub średnio podatne na pękanie w czasie deszczu. Dobrze znoszą transport i wspaniale prezentują się w handlu. Przekonali się o tym producenci, u których drzewa tej odmiany już owocują. Owoce 'Summita’ zaczynają dojrzewać na początku piątego tygodnia dojrzewania czereśni, zaraz po owocach 'Vegi’. Można je długo przetrzymywać na drzewie, a przez to regulować ich podaż na rynku, zbierając nawet w tym samym terminie co 'Kordię’. W miarę upływu czasu owoc powiększa swą masę, ale nie mięknie, a skórka jest wciąż żywo czerwona i ma atrakcyjny połysk. Jeśli jednak spodziewane są dłuższe opady lepiej nie odkładać zbioru na później, gdyż czereśnie mogą popękać. 'Summit’ zdobywa coraz większe uznanie zagranicą, zwłaszcza w Kanadzie i Francji, gdzie czereśnie są ważnym gospodarczo gatunkiem sadowniczym. Sądzę, że wartość tej odmiany docenią również polscy sadownicy. Zapylaczami dla 'Summita’ mogą być między innymi: 'Van’, 'Lapins’, 'Hedelfińska’, 'Bing’, 'Lambert’.
Fot. 1. 'Summit’
|
|
|
’Lapins’ ISK |
|
Jest to krzyżówka czereśni 'Van’ z odmianą 'Stella’. Drzewo szczepione na siewce czereśni ptasiej rośnie silnie, wydaje mocne konary, które choć słabo się rozgałęziają, bardzo szybko pokrywają się jednak licznymi krótkopędami owoconośnymi (fot.). Korona odmiany 'Lapins’ jest zwarta, raczej kulista, konary sztywno wznoszą się do góry. Drzewko w szkółce rozgałęzia się dość słabo. Pędy jednoroczne są zwykle grube i długie, oliwkowozielone. Charakterystyczne są dla nich stosunkowo krótkie międzywęźla. Liście są ciemnozielone z połyskiem, miodniki ciemnoczerwone. Młode drzewka 'Lapinsa’ są dość wrażliwe na mróz. Szkółkarze powinni więc zabezpieczać je na zimę, a sadownicy sady z drzew tej odmiany zakładać na wiosnę. Ważny dla 'Lapinsa’ jest również wybór osłoniętego albo położonego wyżej stanowiska. Drzewo w okres owocowania wchodzi wcześnie, plonuje obficie. W starszym wieku zwiększa się jego wytrzymałość na mróz. Owoce 'Lapinsa’ są duże lub bardzo duże. Zależy to od podkładki, wielkości plonu, a zwłaszcza od zasobności gleby w wodę i składniki pokarmowe. Przeciętnie osiągają masę 8,5–9,0 g. Są kuliste, na wierzchołku wyraźnie spłaszczone (fot.2 ).
Fot. 2. 'Lapins’
|
Skórkę mają czerwoną, z intensywnym połyskiem, miąższ jasnoczerwony, soczysty, bardzo smaczny, chrząstkowaty. Są mało podatne na pękanie i bardzo dobrze znoszą transport. Dojrzewają w szóstym tygodniu dojrzewania czereśni, tuż przed czereśnią 'Buttnera Czerwona’ (Poznańska). W latach o typowym przebiegu pogody dojrzewanie przypada na połowę lipca. 'Lapins’ jest odmianą samopłodną i, w przeciwieństwie do prawie wszystkich innych czereśni dotąd uprawianych w polskich sadach, nie wymaga zapylaczy. Jest dobrze zapowiadająca się odmianą, której podstawowym atutem jest duża plenność i bardzo dobra jakość owoców. |
|
’Rainier’ ISK |
|
Jest odmianą amerykańską, otrzymaną w latach sześćdziesiątych XX w. w wyniku skrzyżowania czereśni 'Bing’ x 'Van’. Od wprowadzenia do uprawy do dziś jest w USA jedną z czołowych odmian, bardzo dużo jej drzew sadzi się w stanach Washington i Oregon, słynących z uprawy czereśni. Drzewo 'Rainiera’ cechuje się bardzo dobrą zdrowotnością, jest mało podatne na rak bakteryjnego i stosunkowo wytrzymałe na mróz, a pąki kwiatowe i kwiaty na przymrozki. Dlatego też czereśnia ta jest prawie niezawodna w plonowaniu (fot. 3).
Fot. 3. 'Rainier’ często owocuje tak obficie
|
Na siewkach czereśni ptasiej rośnie dość silnie, ale wzrost można skutecznie osłabiać corocznie skracając silne, jednoroczne przyrosty, najlepiej latem, bezpośrednio po zbiorze owoców. W szkółce drzewko odmiany 'Rainier’ łatwo się rozgałęzia. Jednoroczne pędy są szarawozielone, pokryte średnio licznymi przetchlinkami. Pąki wegetatywne lekko odstają od pędu. Liście są ciemnozielone, średniej wielkości, miodniki duże i jasnoczerwone. Owoce są duże lub bardzo duże, o średniej masie ponad 8,0 g, często osiągają ponad 10,0 g. Mają kształt szeroko sercowaty lub nawet nerkowaty. Ich wierzchołek jest wyraźnie spłaszczony. Skórka jasnożółta, w pełnej dojrzałości pokryta jest jaskrawoczerwonym rumieńcem (fot. 4).
Fot. 4. 'Rainer’
|
Miąższ kremowy, dość twardy (chrząstka), zawiera bardzo dużo cukrów. Sok jest bezbarwny. Owoce swym wyglądem bardzo przypominają czereśnie odmiany 'Vega’, różnią się jednak porą dojrzewania — 'Vega’ dojrzewa w końcu czwartego tygodnia, a 'Rainier’— w szóstym tygodniu dojrzewania czereśni. Miąższ 'Vegi’ jest winno-słodki, bardzo smaczny, ale z wyraźną, bardzo przyjemną kwasowością, natomiast dojrzałe owoce 'Rainiera’ są bardzo słodkie — aż lepią się od cukru(?). Z tego powodu w USA, owoce 'Rainiera’, po wydobyciu z nich pestek, suszy się na czereśniowe „rodzynki’. Odmiany te różnią się także pokrojem i siłą wzrostu drzew. 'Vega’ rośnie bardzo silnie, wytwarza przy tym potężne, słabo rozgałęziające się konary, co utrudnia niekiedy uformowanie zgrabnych koron. Natomiast u 'Rainiera’ można łatwo uformować kształtną, wrzecionową koronę z wyraźnie dominującym przewodnikiem. Nie ma on bowiem tak mocnej konstrukcji jak 'Vega’. Podsumowując można stwierdzić, że 'Rainier’ jest interesującą późną odmianą z grupy czereśni o żółtym zabarwieniu skórki. Obok odmiany 'Bing’ jest najpopularniejszą czereśnią w USA. Zaletą tej odmiany jest mała podatność owoców na pękanie. Należy się więc zastanowić, czy w polskich sadach nie powinna czym prędzej zastąpić odmianę 'Bttnera Czerwoną’. |
|
’Regina’ ISK |
|
Jest odmianą otrzymaną w Niemczech w wyniku skrzyżowania czereśni 'Schneidera Późna’ x 'Rube’. W Skierniewicach badana jest najdłużej z czterech omawianych czereśni, od początku cieszyła się bardzo dużym uznaniem. Fakt, że dopiero teraz została wpisana do Krajowego Rejestru Odmian jest wynikiem tego, że pozyskiwane do Instytutu z wielu różnych źródeł drzewka tej czereśni były porażone wirusami. Odwirusowano ją dopiero w ostatnich latach, w ISK w Skierniewicach przy współpracy z OEMS w Prusach. Możliwe stało się więc wprowadzenie tej odmiany do sadów zraźnikowych i produkcyjnych. Drzewo 'Reginy’ szczepione na siewce czereśni ptasiej rośnie średnio silnie, tworzy zgrabną, umiarkowanie zagęszczoną koronę z wyraźnie dominującym przewodnikiem, od którego konary odchodzą pod szerokimi kątami. 'Regina dość łatwo rozgałęzia się w szkółce. Jej jednoroczne pędy są średniej grubości, a pąki wegetatywne lekko odstają od pędu. Liść ma średnią wielkość, jest ciemnozielony, wiotki i prawie bez połysku, miodniki dość duże, ciemnoczerwone. Drzewo jest mało podatne na raka bakteryjnego i stosunkowo wytrzymałe na mróz. Łatwo natomiast ulega chorobom wirusowym. Wcześnie wchodzi w owocowanie, plonuje regularnie, jednak zaledwie średnio obficie. Owoc 'Reginy’ jest duży i bardzo piękny (fot.5) o masie przeważnie przekraczającej 10 g.
Fot. 5. 'Regina’
|
Ma kształt szeroko sercowaty, a niekiedy wydłużony. Skórka jest ciemnoczerwona, z lekko brązowym odcieniem. Miąższ czerwony, chrząstkowaty, smaczny, ale smakiem nieco ustępuje innej późnej ciemnoczerwonej czereśni — 'Kordii’. Owoce osadzone są na bardzo długiej szypułce. Dojrzewają bardzo późno, jeszcze po owocach 'Bttnera Czerwonej’ i 'Hedelfińskiej’. W gorących latach zbiera się je także znacznie później niż 'Kordii’. Owoce 'Reginy’ nie są podatne na pękanie i nie trzeba się spieszyć z ich zbiorem, co pozwala znacznie wydłużyć podaż czereśni. Nie miękną i bardzo dobrze znoszą transport. Na zapylacze dla 'Reginy’ polecane między innymi są: 'Schneidera Późna’, 'Hedelfińska’ i 'Sam’. |
