JAK BĘDĄ SIĘ PRZECHOWYWAĆ JABŁKA? – Na Podkarpaciu

    Wczesna, bardzo ciepła wiosna bieżącego roku, seria majowych przymrozków, a następnie długotrwała susza nie tylko przyspieszyły dojrzewanie owoców, ale przede wszystkim wydatnie zmniejszyły plonowanie jabłoni, zwłaszcza w centrum i we wschodnich regionach naszego kraju.




















    Na Podkarpaciu straty spowodowane wiosennymi przymrozkami były mniejsze niż w rejonie grójecko-wareckim i okolicach Wilgi. Stąd też warto ocenić, w jakim stopniu zebrane w sądeckich sadach jabłka przydatne są do długotrwałego przechowywania w chłodni. Zdolność ta uzależniona jest nie tylko od warunków przechowywania, lecz także od wielu czynników biologicznych i uprawowych, a zwłaszcza od prawidłowego terminu zbioru owoców oraz zawartości w nich wapnia i potasu. Wcześniejsze dojrzewanie jabłek sprawiało, iż wybór terminu ich zbioru był w tym sezonie zapewne trudniejszy niż zazwyczaj.



    Ocena ryzyka przechowywania
    jabłek w chłodni na podstawie zawartości w ich miąższu wapnia i potasu wydaje się wprawdzie mniej trudna, ale po tak nietypowym roku może być nieco zaskakująca.
    Wapń jest pierwiastkiem tak powszechnie występującym w glebie, że trudno znaleźć taką o niskiej zasobności w ten składnik. Jego pobieranie na glebach kwaśnych i ciężkich jest jednak ograniczone, a zatem w warunkach Podkarpacia możemy liczyć się wiosną z mniejszym pobieraniem wapnia przez korzenie drzew. Tymczasem właśnie wiosną zaopatrzenie drzew w łatwo przyswajalne przez korzenie formy wapnia może zdecydowanie zwiększyć ilość tego składnika w tworzących się zawiązkach. Późniejsze zabiegi pozakorzeniowego dokarmiania jabłoni nawozami wapniowymi powinny efekt nawożenia doglebowego wspomagać, zwłaszcza w latach czy okresach o niewielkiej ilości opadów. Podczas suszy system korzeniowy jest mało aktywny, a pobieranie składników pokarmowych bardzo ograniczone. Tegoroczna susza mogła zatem dodatkowo ograniczyć pobieranie wapnia przez drzewa w okresie dużego zapotrzebowania na ten składnik, co w przypadku odmian wrażliwych na jego niedobory (’Jonagold’) z pewnością wpływa na zawartość wapnia w owocach. Niedostateczna zawartość wapnia w jabłkach objawia się występowaniem charakterystycznych skorkowaciałych plam na powierzchni owoców — gorzkiej plamistości podskórnej. Jabłka takie mają niewielką wartość handlową i nie nadają się do długotrwałego przechowywania. Najczęściej jednak nie potrafimy wizualnie ocenić przydatności owoców do przechowywania, a zwłaszcza tego, jak długo możemy je przetrzymywać bez ryzyka ponoszenia strat z tytułu nasilenia występowania chorób przechowalniczych. Jedynie dzięki analizom wykonanym w fazie dojrzałości zbiorczej, określającym zawartość wapnia i potasu w owocach, potrafimy określić, czy zbierane owoce nadają się do długotrwałego przechowywania. Wiadomo bowiem, iż zachowanie relacji zawartości potasu do wapnia w granicach od 20 : 1 do 30 : 1 pozwoli na kilkumiesięczne ich przechowywanie w chłodni. Szerszy zakres wzajemnej relacji potasu do wapnia w jabłkach pogarsza przydatność owoców do przechowywania.
    Pomimo długotrwałej suszy, zwłaszcza wiosną, zawartość potasu w jabłkach zbieranych w sadach w rejonie nowosądeckim jest dość wysoka, zwłaszcza u 'Šampiona’, 'Glostera’ i 'Jonagolda’ (rys. 1). Aby zatem zagwarantować dobrą przydatność przechowalniczą jabłek tych właśnie odmian, owoce powinny były zgromadzić odpowiednio dużą ilość wapnia, tak aby relacja K : Ca nie przekraczała wartości 30 : 1.







    RYS. 1. ZAWARTOŚĆ POTASU W JABŁKACH WYBRANYCH ODMIAN W SEZONIE 2000


    W zdecydowanej większości przypadków ilość zgromadzonego w jabłkach wapnia jest duża lub nawet bardzo duża (rys. 2). Pozwala to dość optymistycznie oceniać możliwość długotrwałego przechowywania jabłek w chłodni. Niestety,







    RYS. 2. ZAWARTOŚĆ WAPNIA W JABŁKACH WYBRANYCH ODMIAN W SEZONIE 2000





    wyjątkiem są owoce 'Jonagolda’
    w których zawartość wapnia jest bardzo mała. Odmiana ta należy do grupy wrażliwych na niedobory wapnia, a w latach utrudnionej akumulacji tego składnika w owocach problem ten może być jeszcze bardziej widoczny. Na uwagę zasługuje fakt, iż 'Jonica’, będąca przecież sportem 'Jonagolda’, wykazuje znacznie lepsze zdolności do gromadzenia wapnia niż 'Jonagold’.
    Jeśli dokonamy oceny relacji potasu do wapnia w owocach testowanych odmian, komentarz wydaje się niemal zbyteczny (rys. 3). Spośród testowanych odmian zdecydowanie największym ryzykiem przechowywania obarczone są owoce 'Jonagolda’, a następnie 'Glostera’. Jest to następstwem zdolności tych odmian do akumulacji dużych ilości potasu w owocach przy jednoczesnym ograniczeniu gromadzenia wapnia. Można zatem przypuszczać, iż owoce 'Jonagolda’ zbierane w nowosądeckich sadach mogą przechowywać się w chłodni nie najlepiej, zwłaszcza w obiektach niewyposażonych w urządzenia do kontrolowania atmosfery. Zebrane informacje raz jeszcze potwierdzają konieczność zastosowania efektywnego programu nawożenia jabłoni wapniem, opartego nie tylko na nawożeniu pozakorzeniowym, ale również, a może przede wszystkim, na wiosennym nawożeniu drzew szybko przyswajalnymi przez korzenie nawozami wapniowymi. Być może, dla odmian o szczególnie wysokich wymaganiach wobec wapnia lub tych, które akumulują mniej tego składnika w owocach (’Jonagold’), program nawożenia wapniem powinien być znacznie intensywniejszy.







    RYS. 3. RELACJA POTASU DO WAPNIA W JABŁKACH WYBRANYCH ODMIAN W SEZONIE 2000


    Related Posts

    None found

    Poprzedni artykułCZTERDZIEŚCI CZTERY NOWOŚCI
    Następny artykułGRA O PODWÓJNE ZERO

    ZOSTAW ODPOWIEDŹ

    Wpisz treść komentarza
    Wpisz swoje imię

    ZGODA NA PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH *

    Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany, podajesz go wyłącznie do wiadomości redakcji. Nie udostępnimy go osobom trzecim. Nie wysyłamy spamu. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem*.