Ogrodinfo

Mekką producentów drzew i krzewów ozdobnych oraz bylin jest Holandia, a zwłaszcza, położone w jej południowo-zachodniej części, Boskoop. Nic więc dziwnego, że sąsiadująca z tym krajem Belgia pozostaje w cieniu potentata. Dokładniejsze przyjrzenie się belgijskiemu szkółkarstwu sprawia jednak, że dostrzega się jego konkurencyjność, zwłaszcza w niektórych dziedzinach. Charakterystyczna jest przede wszystkim mocna pozycja produkcji leśnej i włączenie tej dziedziny do szkółkarstwa ''ogrodniczego'' (inaczej niż u nas oraz w innych krajach, gdzie oddzielona jest - formalnie i organizacyjnie - od szkółkarstwa sadowniczego oraz ''ozdobnego'').

Do rodzaju wiąz (Ulmus) należy 18 gatunków występujących na półkuli północnej oraz dość liczne mieszańce, często wielokrotne, nie zawsze o całkowicie znanym rodowodzie. W Polsce, w stanie naturalnym można napotkać trzy gatunki: wiąz szypułkowy (Ulmus laevis Pall.), górski (U. glabra Huds.; synonimy - U. montana With.; U. scabra Mill.) i polny ( U. minor Mill. Emend. Richens; synonimy - U. carpinifolia Ruppius ex Sucow, U. campestris auct. non L.; U. foliacea Gilib.).

Międzynarodowe targi ogrodnicze IPM, odbywające się w niemieckim mieście Essen, to impreza, która może być interesująca dla wszystkich uczestników ''ozdobnego'' biznesu (patrz też relacja w ''Haśle Ogrodniczym'' 4/98). Szczególne miejsce na IPM zajmuje szkółkarstwo - targi te, zwłaszcza odkąd zrezygnowano z organizowania wystawy FMB w Erfurcie, są najważniejszym forum prezentacji niemieckiej produkcji drzew, krzewów oraz bylin. Jednocześnie kraj naszych zachodnich sąsiadów, jako największy w Europie szkółkarski rynek zbytu, zwabia liczniejsze i bardziej różnorodne niż Holandia grono wystawców zagranicznych (reprezentowane są nawet Łotwa czy Białoruś).

Wiemy, że Dania jest krajem rolniczym, a pochodzące stamtąd produkty rolne i ogrodnicze są ważnym towarem eksportowym. Nie każdy zdaje sobie jednak sprawę z wysokiej pozycji duńskiego szkółkarstwa, którego rozwój nastąpił po II wojnie światowej. W czasie wojny, na skutek odcięcia kraju od surowców energetycznych, wykorzystywano na opał drewno i, w efekcie, wycięto znaczną część lasów. Żeby przeciwdziałać dalszej dewastacji drzewostanu i przywrócić poprzedni stan, położono duży nacisk na rozwój szkółkarstwa leśnego oraz ogrodniczego.

W Polsce owocujące plantacje truskawek zakładane są najczęściej z sadzonek ''świeżych'' (zielonych). Od kilku lat coraz częściej prowadzi się również uprawę z sadzonek frigo.

Większość gatunków i odmian wiśni sadzonych u nas na terenach zieleni pochodzi z Chin, Japonii oraz Korei. Powszechnie nazywane są wiśniami japońskimi (Prunus incisa, P. sargentii, P. serrulata, P. subhirtella, P. x yedoensis).

Asortyment podkładek śliw w Polsce jest bardzo ograniczony. W zasadzie w produkcji używane są tylko dwie siewki: ałyczy i Węgierki Wangenheima. W naszych szkółkach prawie w ogóle nie ma natomiast śliw na podkładkach wegetatywnych. Jedynie sporadycznie można napotkać w obrocie szkółkarskim drzewa szczepione na St. Julien A lub GF 655/2.

Jedyną korzyścią, jaka może wynikać z występowania chwastów w szkółce, ale tylko okulantów i wyłącznie jesienią, jest przyspieszenie zakończenia wzrostu i wegetacji drzewek. Może to być korzystne w przypadku odmian, które z natury rosną bardzo długo w szkółce i nie są w związku z tym właściwie przygotowane do zimy (np. okulanty odmiany Elstar).

Trwają przygotowania do przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. Porównuje się systemy nasienne, przepisy prawne, szczegółowe wymagania i rozwiązania organizacyjne. Komisja UE pozytywnie oceniła polskie ustawodawstwo nasienne oraz nasz system kwalifikacji. Poważne zmiany czekają jednak nasze szkółkarstwo roślin sadowniczych. Jednym z problemów jest duże rozdrobnienie produkcji szkółkarskiej, nie spotykane w krajach UE. W 1997 r. produkcją roślin sadowniczych zajmowało się w Polsce 931 gospodarstw (o 18 mniej niż w 1996 r.) na powierzchni 679 ha. Z tego aż 611 szkółek (65%) zajmowało powierzchnię nie większą niż 0,5 ha.

Uprawy sadownicze na Słowacji zajmują około 8000 ha. W porównaniu z Polską to niewiele, ale u naszych południowych sąsiadów jest i tak sporo ciekawych rzeczy do zobaczenia. Przekonała mnie o tym wycieczka podkarpackich sadowników i szkółkarzy, z którymi byłem na Słowacji latem ubiegłego roku. Dla naszych szkółkarzy interesujące może wydać się to, co robi Instytut Badawczy Sadownictwa i Roślin Ozdobnych w Bojnicach k. Prievidzy, oraz to, co znajduje się w Ostraticach niedaleko miejscowości Partiznske.