W 1982 roku Krzysztof Penderecki, właściciel Lusławic, zakupił w firmie Piotr Hoser w Żbikowie 3 krzewy kielichowca plennego (Calycanthus fertilis Walt.) w wieku 3–4 lat. Pochodziły one prawdopodobnie z nasion zebranych w arboretum rogowskim; w tych latach wymieniona firma sprowadzała nasiona wielu gatunków drzew i krzewów z Rogowa. Krzewy zostały posadzone w lusławickim arboretum w 1982 roku, w rozstawie 1,5 x 1,5 m, "w trójkę", na terenie otwartym, w pełnym słońcu.
W 1990 roku zauważono, że jeden krzew wyróżnia się jaśniejszą barwą kwiatów, powtarzając tę cechę w następnych sezonach. Wielkość i kształt kwiatów mieszczą się w granicach normy dla gatunku, ale różnią się wyraźnie barwą. Typowy gatunek ma kwiaty ciemnowiśniowe lub purpurowobrązowe, "zbyt ciemne i ponure" (według Senety), wiśniowobrązowe (według Bugały), natomiast kwiaty odmiany są barwy laki krapowej (madder lake deep) lub, według Senety, cynamonowoczerwone (ceglastoczerwone); rzucają się one w oczy z daleka (fot.).
W miarę przekwitania końce płatków (tepali) zmieniają barwę na żółtawą, a następnie zasychają, przy czym przejście między barwą bladożółtą a czerwoną jest ostre.
Calycanthus fertilis 'Lusławice' — kwiat
Pełnia kwitnienia przypada na trzecią dekadę maja, ale jeszcze w początkach lipca kwitnienie jest dość obfite ze względu na stopniowe powstawanie i rozwijanie się pąków kwiatowych. Owoce rzekome (nibytorebki) są nieco mniejsze niż u typu, węższe i wydłużone. Odmiana, podobnie jak i typ, daje odrosty korzeniowe. Można ją rozmnażać przez sadzonki sporządzane latem, jednak — według A. Bartelsa — rosną one powoli i przez zimę powinny pozostać w szklarni.
Odmiana ta jest jeszcze bardzo rzadko spotykana, poza Lusławicami rośnie w Rogowie. Nie znaleziono w dostępnej literaturze dendrologicznej odpowiednika tej odmiany kielichowca plennego.
W 1982 roku Krzysztof Penderecki, właściciel Lusławic, zakupił w firmie Piotr Hoser w Żbikowie 3 krzewy kielichowca plennego (Calycanthus fertilis Walt.) w wieku 3–4 lat. Pochodziły one prawdopodobnie z nasion zebranych w arboretum rogowskim; w tych latach wymieniona firma sprowadzała nasiona wielu gatunków drzew i krzewów z Rogowa. Krzewy zostały posadzone w lusławickim arboretum w 1982 roku, w rozstawie 1,5 x 1,5 m, „w trójkę”, na terenie otwartym, w pełnym słońcu.
W 1990 roku zauważono, że jeden krzew wyróżnia się jaśniejszą barwą kwiatów, powtarzając tę cechę w następnych sezonach. Wielkość i kształt kwiatów mieszczą się w granicach normy dla gatunku, ale różnią się wyraźnie barwą. Typowy gatunek ma kwiaty ciemnowiśniowe lub purpurowobrązowe, „zbyt ciemne i ponure” (według Senety), wiśniowobrązowe (według Bugały), natomiast kwiaty odmiany są barwy laki krapowej (madder lake deep) lub, według Senety, cynamonowoczerwone (ceglastoczerwone); rzucają się one w oczy z daleka (fot.).
W miarę przekwitania końce płatków (tepali) zmieniają barwę na żółtawą, a następnie zasychają, przy czym przejście między barwą bladożółtą a czerwoną jest ostre.
Calycanthus fertilis 'Lusławice’ — kwiat
Pełnia kwitnienia przypada na trzecią dekadę maja, ale jeszcze w początkach lipca kwitnienie jest dość obfite ze względu na stopniowe powstawanie i rozwijanie się pąków kwiatowych. Owoce rzekome (nibytorebki) są nieco mniejsze niż u typu, węższe i wydłużone. Odmiana, podobnie jak i typ, daje odrosty korzeniowe. Można ją rozmnażać przez sadzonki sporządzane latem, jednak — według A. Bartelsa — rosną one powoli i przez zimę powinny pozostać w szklarni.
Odmiana ta jest jeszcze bardzo rzadko spotykana, poza Lusławicami rośnie w Rogowie. Nie znaleziono w dostępnej literaturze dendrologicznej odpowiednika tej odmiany kielichowca plennego.
