Azot
Na wytworzenie kilograma owoców roślina potrzebuje
- w podłożu organicznym: wiosną — 1,5–2,5 g N, jesienią — 2–2,7 g N;
- w wełnie mineralnej: wiosną — 1,8–2,0 g N, jesienią — 2,2–2,5 g N.
Wymagana ilość azotu zależy od fazy wzrostu rośliny i intensywności nasłonecznienia.
Podłoże w uprawie tradycyjnej powinno zawierać
- do wysiewu — 150–200 mg N/L;
- do doniczkowania — 220–250 mg N/L
- do sadzenia:
- gleba lżejsza (o zawartości substancji organicznej do 7%) — 300 mg N/L (zawartość szkodliwa — powyżej 500 mg/L);
- gleba o zawartości substancji organicznej powyżej 7% — 400 mg N/L (zawartość szkodliwa powyżej - 700 mg/L).
Nawożenie pogłówne
- posypowo — do poziomu 300–400 mg N/L (jednorazowo 8–10 g nawozu, np. saletry amonowej, na roślinę);
- fertygacja — gdy zawartość azotu w podłożu wynosi 150–200 mg N/L — podajemy roztwór, np. saletry amonowej 0,09–0,1%.
Uprawa w wełnie mineralnej
- produkcja rozsady: do fazy 2 liści — 120–140 mg N/L; później — 140–170 mg N/L;
- przez 2 tygodnie od posadzenia — 170–190 mg N/L; później — 190–220 mg N/L;
- owocowanie — 200–240 mg N/L;
- intensywne plonowanie — do 260 mg N/L.
W czasie plonowania w roztworze pobranym z wełny zawartość azotu powinna wynosić 190–260 mg/L.
Prawidłowo odżywiona roślina zawiera 1–1,6% N w suchej masie liści. Ostry niedobór występuje, gdy zawartość w suchej masie liści wynosi poniżej 0,1% N.
W interwencyjnym nawożeniu dolistnym podaje się 0,2–0,3% saletrę amonową.
OBJAWY NADMIARU AZOTU — CIEMNOZIELONE ZABARWIENIE LIŚCI, KTÓRE CZĘSTO WYGLĄDAJĄ NA ZWIĘDNIĘTE
Fosfor
Na wytworzenie kilograma owoców roślina potrzebuje
- w podłożu organicznym — 0,4 –0,7 g P;
- w wełnie mineralnej — 0,45–0,55 g P.
Najwięcej fosforu potrzebują ogórki w fazie rozsady i zaraz po posadzeniu.
W uprawie tradycyjnej podłoże do wysiewu powinno zawierać
- do wysiewu — około 150 mg P/L;
- do doniczkowania — 250–300 mg P/L;
- do sadzenia:
- gleba lżejsza — 175–200 mg P/L;
- gleba o zawartości substancji organicznej powyżej 7% — 200–250 mg P/L .
Nawożenie pogłówne
- fertygacja do poziomu 175–250 mg P/L (np. roztwór 0,09% fosforanu monoamonowego lub monopotasowego).
Uprawa w wełnie mineralnej
- produkcja rozsady:
pożywka do nasączania kostek — do 3. tygodnia — 40–50 mg P/L, od 3. tygodnia — 60 mg P/L. - sadzenie:
- pożywka do nasączania płyt i przez 3 tygodnie od sadzenia — 45–50 mg P/L;
od początku plonowania — 40 mg P/L.
W roztworze pobranym z wełny zawartość fosforu powinna wynosić 35–70 mg/L.
Prawidłowo odżywiona roślina zawiera 0,6–1,3% P w suchej masie wyrośniętych liści. Ostry niedobór występuje, gdy zawartość P w suchej masie liści wyrośniętych spada poniżej 0,3%.
Interwencyjnie nawozić dolistnie — zwłaszcza przy niskiej temperaturze podłoża (np. Busz 1).
NIEDOBÓR FOSFORU — objawy W POSTACI ŻÓŁTOBRĄZOWYCH, DUŻYCH NIEREGULARNYCH PLAM NA LIŚCIACH
Potas
Na wyprodukowanie kilograma owoców roślina potrzebuje
- w podłożu organicznym — 2,7–5,5 g K;
- w wełnie mineralnej — 2,6–2,8 g K.
Zapotrzebowanie rośliny zależy od jej fazy wzrostu i intensywności światła — największe jest w okresie formowania owoców.
W uprawie tradycyjnej podłoże powinno zawierać
- do wysiewu — 350–400 mg K/L;
- do doniczkowania — 400–500 mg K/L;
- do sadzenia:
- gleba lżejsza — 500–600 mg K/L;
- gleba zawierająca powyżej 7% substancji organicznej — 600–800 mg K/L.
Nawożenie pogłówne
- posypowo do 600–800 mg K/L (jednorazowo 10 g nawozu, np. siarczanu potasu, na roślinę);
- fertygacja, gdy zawartość potasu w podłożu wynosi 400–500 mg/L — stężenie roztworu, np. siarczanu potasu 0,1%.
Uprawa w wełnie mineralnej
- produkcja rozsady — 180–220 mg K/L;
- intensywny wzrost wegetatywny — 230–290 mg K/L;
- plonowanie — 300–310 mg K/L;
- intensywne plonowanie — do 330 mg K/L.
W roztworze pobranym z wełny zawartość potasu powinna wynosić 200–370 mg/L.
Prawidłowo odżywiona roślina zawiera 2,49–5,4% K w suchej masie liści.
Ostry niedobór występuje przy zawartości 0,42–0,5% K w suchej masie liści. Interwencyjne nawożenie dolistne — np. 0,2–0,3% siarczanem potasowym.
NIEDOBÓR POTASU — LIŚCIE Z CZĘŚCI WIERZCHOŁKOWEJ ROŚLINY
NIEDOBÓR POTASU — JASNOZIELONE BRZEGI BLASZEK (UPRAWA NA SŁOMIE)
Azot
Na wytworzenie kilograma owoców roślina potrzebuje
- w podłożu organicznym: wiosną — 1,5–2,5 g N, jesienią — 2–2,7 g N;
- w wełnie mineralnej: wiosną — 1,8–2,0 g N, jesienią — 2,2–2,5 g N.
Wymagana ilość azotu zależy od fazy wzrostu rośliny i intensywności nasłonecznienia.
Podłoże w uprawie tradycyjnej powinno zawierać
- do wysiewu — 150–200 mg N/L;
- do doniczkowania — 220–250 mg N/L
- do sadzenia:
– gleba lżejsza (o zawartości substancji organicznej do 7%) — 300 mg N/L (zawartość szkodliwa — powyżej 500 mg/L);
– gleba o zawartości substancji organicznej powyżej 7% — 400 mg N/L (zawartość szkodliwa powyżej – 700 mg/L).
Nawożenie pogłówne
- posypowo — do poziomu 300–400 mg N/L (jednorazowo 8–10 g nawozu, np. saletry amonowej, na roślinę);
- fertygacja — gdy zawartość azotu w podłożu wynosi 150–200 mg N/L — podajemy roztwór, np. saletry amonowej 0,09–0,1%.
Uprawa w wełnie mineralnej
- produkcja rozsady: do fazy 2 liści — 120–140 mg N/L; później — 140–170 mg N/L;
- przez 2 tygodnie od posadzenia — 170–190 mg N/L; później — 190–220 mg N/L;
- owocowanie — 200–240 mg N/L;
- intensywne plonowanie — do 260 mg N/L.
W czasie plonowania w roztworze pobranym z wełny zawartość azotu powinna wynosić 190–260 mg/L.
Prawidłowo odżywiona roślina zawiera 1–1,6% N w suchej masie liści. Ostry niedobór występuje, gdy zawartość w suchej masie liści wynosi poniżej 0,1% N.
W interwencyjnym nawożeniu dolistnym podaje się 0,2–0,3% saletrę amonową.
OBJAWY NADMIARU AZOTU — CIEMNOZIELONE ZABARWIENIE LIŚCI, KTÓRE CZĘSTO WYGLĄDAJĄ NA ZWIĘDNIĘTE
Fosfor
Na wytworzenie kilograma owoców roślina potrzebuje
- w podłożu organicznym — 0,4 –0,7 g P;
- w wełnie mineralnej — 0,45–0,55 g P.
Najwięcej fosforu potrzebują ogórki w fazie rozsady i zaraz po posadzeniu.
W uprawie tradycyjnej podłoże do wysiewu powinno zawierać
- do wysiewu — około 150 mg P/L;
- do doniczkowania — 250–300 mg P/L;
- do sadzenia:
– gleba lżejsza — 175–200 mg P/L;
– gleba o zawartości substancji organicznej powyżej 7% — 200–250 mg P/L .
Nawożenie pogłówne
- fertygacja do poziomu 175–250 mg P/L (np. roztwór 0,09% fosforanu monoamonowego lub monopotasowego).
Uprawa w wełnie mineralnej
- produkcja rozsady:
pożywka do nasączania kostek — do 3. tygodnia — 40–50 mg P/L, od 3. tygodnia — 60 mg P/L. - sadzenie:
– pożywka do nasączania płyt i przez 3 tygodnie od sadzenia — 45–50 mg P/L;
od początku plonowania — 40 mg P/L.
W roztworze pobranym z wełny zawartość fosforu powinna wynosić 35–70 mg/L.
Prawidłowo odżywiona roślina zawiera 0,6–1,3% P w suchej masie wyrośniętych liści. Ostry niedobór występuje, gdy zawartość P w suchej masie liści wyrośniętych spada poniżej 0,3%.
Interwencyjnie nawozić dolistnie — zwłaszcza przy niskiej temperaturze podłoża (np. Busz 1).
NIEDOBÓR FOSFORU — objawy W POSTACI ŻÓŁTOBRĄZOWYCH, DUŻYCH NIEREGULARNYCH PLAM NA LIŚCIACH
Potas
Na wyprodukowanie kilograma owoców roślina potrzebuje
- w podłożu organicznym — 2,7–5,5 g K;
- w wełnie mineralnej — 2,6–2,8 g K.
Zapotrzebowanie rośliny zależy od jej fazy wzrostu i intensywności światła — największe jest w okresie formowania owoców.
W uprawie tradycyjnej podłoże powinno zawierać
- do wysiewu — 350–400 mg K/L;
- do doniczkowania — 400–500 mg K/L;
- do sadzenia:
– gleba lżejsza — 500–600 mg K/L;
– gleba zawierająca powyżej 7% substancji organicznej — 600–800 mg K/L.
Nawożenie pogłówne
- posypowo do 600–800 mg K/L (jednorazowo 10 g nawozu, np. siarczanu potasu, na roślinę);
- fertygacja, gdy zawartość potasu w podłożu wynosi 400–500 mg/L — stężenie roztworu, np. siarczanu potasu 0,1%.
Uprawa w wełnie mineralnej
- produkcja rozsady — 180–220 mg K/L;
- intensywny wzrost wegetatywny — 230–290 mg K/L;
- plonowanie — 300–310 mg K/L;
- intensywne plonowanie — do 330 mg K/L.
W roztworze pobranym z wełny zawartość potasu powinna wynosić 200–370 mg/L.
Prawidłowo odżywiona roślina zawiera 2,49–5,4% K w suchej masie liści.
Ostry niedobór występuje przy zawartości 0,42–0,5% K w suchej masie liści. Interwencyjne nawożenie dolistne — np. 0,2–0,3% siarczanem potasowym.
NIEDOBÓR POTASU — LIŚCIE Z CZĘŚCI WIERZCHOŁKOWEJ ROŚLINY
NIEDOBÓR POTASU — JASNOZIELONE BRZEGI BLASZEK (UPRAWA NA SŁOMIE)
