Owoce nadające się do spożycia tworzą przede wszystkim odmiany botaniczne tego suchodrzewu. Krzewy są bardzo wytrzymałe na mróz, znoszą zimą temperaturę do –45oC, a kwiaty — przymrozki do –8oC. Lonicera caeruela jest rośliną długowieczną, może owocować nawet 30 lat. Dorasta do 2 m wysokości, ma zwarty, wzniesiony pokrój, krzewy są naturalnie rozgałęzione i obficie ulistnione. Kwiaty tworzą się w kątach dwóch najniższych liści na pędzie. Kwitnie bardzo wcześnie wiosną. Na jednej krótkiej szypułce są zawsze dwa zwisające żółtawobiałe kwiaty długości do 1,5 cm (fot. 1). Z ich dna kwiatowego tworzą się mięsiste wielonasienne jagody, kształtu walcowato-elipsoidalnego, które dojrzewając wybarwiają się na granatowo i pokrywają nalotem, są soczyste, kwaśno-słodkie. Czasem osiągają długość ponad 30 mm oraz do 10 mm średnicy. Należy je zbierać kilka dni po wybarwieniu się, kilkakrotnie, ponieważ dojrzałe opadają.
Fot. 1. Kwitnący pęd suchodrzewu sinego
|
|
W sprzedaży jest obecnie kilka odmian wyselekcjonowanych w Czelabińsku na Syberii. Wszystkie są siewkami Lonicera caeruela var. kamschatica, pochodzącymi ze swobodnego zapylania. Poniżej przedstawiam 4 wartościowe odmiany o ww. pochodzeniu. 'Dlinnopłodna’. Krzewy rosną niezbyt silnie, pędy są cienkie, wygięte, fioletowe, liście drobne, ciemnozielone, rzadko rozmieszczone, miękkie, z wygiętymi blaszkami. Kwiaty duże, złotożółte, z połyskiem (dobre zapylacze: 'Czelabinka’, 'Czerniczka’, 'Izjuminka’ i 'Smolińska’). Ma duże deserowe owoce o dobrym smaku, które po osiągnięciu dojrzałości zbiorczej słabo się osypują. Średni plon to 30 q/ha, maksymalny — 44 q/ha. Jagody — duże (0,09–1,32 g), bardzo smaczne, bez goryczki — są wydłużone, lekko spłaszczone, niewyrównane, jasnogranatowe ze średnio intensywnym nalotem. Zawierają 24,5–28,8 mg% kwasu askorbinowego, 9,4% cukrów i 2% kwasów. Odmiana dobrze rozmnaża się z sadzonek zielnych. 'Czelabinka’. Krzewy o średniej sile wzrostu, z lekko wygiętymi, jasnozielonymi pędami. Liście średniej wielkości, zielone, z lekko wklęsłymi blaszkami. Kwiaty duże kremowożółte. Średni plon to 22,6 q/ha, maksymalny — 41,7 q/ha. W 1988 roku z pojedynczych krzewów odmiany 'Czelabinka’ zebrano po 2,9 kg owoców (86,7 q/ha). Jagody średnie lub duże, wydłużonego, gruszkowatego kształtu, z sinym nalotem, mają przyjemny, kwaśno-słodki smak, zawierają 25,1–26,2 mg% kwasu askorbinowego, 7,9% cukrów, 2,2% kwasów. Najlepsze zapylacze to 'Smoleńska’, 'Izjuminka’ i 'Dlinnopłodna’. 'Czelabinka’ dobrze się rozmnaża z sadzonek zielnych. 'Sinigłazka’. Wzrost krzewów umiarkowanie silny, pokrój wzniesiony. Liście ciemnozielone, średniej wielkości. Kwiaty kremowożółte, z połyskiem. Wymaga zapylacza, dobrym jest 'Dlinnopłodna’. Odmiana średnio wczesna. Owoce dość duże, regularnego, cylindrycznego kształtu, jasnogranatowe z nalotem (fot. 2), bardzo smaczne. &#
Fot. 2. 'Singłazka’
|
8216;Wołoszebnica’. Wzrost licznych grubych pędów silny, krzewy zagęszczone. Liście ciemnozielone, lekko wygięte. Wymaa obcego zapylenia. Odmiana plenna, o średniej porze dojrzewania owoców, które są duże, ciemnogranatowe, prawie owalne, o nierównej powierzchni, ze średnim nalotem, smaczne. |
Odmiany suchodrzewu sinego dobrze rozmnażają się z s a d z o n e k p ó ł z d r e w n i a ł y c h. Pędy rosną bardzo intensywnie wiosną, a wzrost kończą już w czerwcu. Należy przestrzegać terminu pobierania sadzonek. Poleca się używanie preparatów stymulujących wyrastanie korzeni. W trakcie ukorzeniania nie wolno dopuścić do przesuszenia sadzonek (zamgławianie albo nakrycie folią pojemników z sadzonkami). Krzewy można rozmnażać też przez s a d z o n k i z d r e w n i a ł e, sporządzane w listopadzie, po pierwszych przymrozkach. W takim przypadku powinny one mieć około 15 cm długości i 4, 5 par pąków. Przez zimę należy przechowywać te sadzonki zadołowane w piasku, a wiosną wysadzić do pojemników w podłoże z substratu torfowego, ziemi kompostowej i piasku lub bezpośrednio do szkółki. W produkcji polowej konieczne jest staranne przygotowanie gleby (odchwaszczenie, nawożenie, zabiegi poprawiające strukturę gleby), która do czasu ukorzenienia się sadzonek nie może być przesuszona. Możliwe jest również rozmnażanie z n a s i o n, ale wówczas nie otrzymuje się roślin jednorodnych, jednakowo plennych. |
Krzewy dobrze rosną na glebach gliniasto-piaszczystych oraz piaszczysto-gliniastych, lekko kwaśnych (pH 5,5–6,0), na stanowiskach słonecznych i lekko zacienionych. Jagoda kamczacka jest obcopylna, dlatego na plantacji należy posadzić przynajmniej dwie odmiany. Można sadzić już jednoroczne krzewy o dwóch, trzech 20-centymetrowych pędach, najlepiej jesienią lub wczesną wiosną. Pierwszych owoców można się spodziewać już w roku następnym. Krzewy sadzi się w rozstawie 2,5 m x 1 m w rzędzie, o 3 cm głębiej niż rosły w szkółce, nie należy przycinać pędów. Glebę wokół roślin dobrze jest przykryć ściółką, np. z przekompostowanych trocin. Suchodrzew siny należy, zwłaszcza na stanowiskach słabszych, corocznie nawozić. Rośliny same się zagęszczają. Corocznie liczba pędów zwiększa się wielokrotnie, ale krzewy należy prześwietlać dopiero po 4, 5 latach uprawy. |
