Zakaz używania glifosatu od 2021 r. we Włoszech

Ściółka z miskanta
Ściółka z rozdrobnionych pędów miskanta fot. W. Górka
W całych Włoszech od 2021 r. zakazane będzie użycie pochodnych glifosatu w produkcji rolnej, w tym ogrodniczej. Z tego powodu tamtejsi szkółkarze już od kilku lat poszukują zamienników glifosatu do produkcji polowej oraz kontenerowej.

W znanej włoskiej szkółce Vannucci Piante z prowincji Pistoia powstał 3-hektarowy dział produkcji kontenerowej roślin, w której całkowicie zaprzestano korzystania z herbicydów na bazie glifosatu oraz wprowadzono metody produkcji wyłącznie przyjazne dla pracowników oraz środowiska. Projekt, pod nazwą Vannucci Zero, został oficjalnie zaprezentowany 27 listopada ub.r. w bibliotece San Giorgio w Pistoi. W nowym dziale szkółki, po latach eksperymentowania z pomocą instytucji naukowych, do walki z chwastami zaadoptowany został naturalny mulcz, do którego produkcji podstawę stanowi granulat z odpadów drzewnych. Dodatkowo pokrywany jest on przepuszczalną dla wody i powietrza powłoką z naturalnych substancji, która ma uniemożliwiać na powierzchni rozwój glonów. Podpory dla roślin w nowym dziale wykonane są wyłącznie z drewna kasztanów jadalnych pozyskiwanych w regionie Pistoia, a wszystkie pojemniki wytwarzane są z materiałów podlegających recyklingowi. Aż 95% nadmiaru wody używanej do nawadniania kontenerowni jest odzyskiwane i gromadzone do ponownego wykorzystania w specjalnych zbiornikach.
W całych Włoszech od 2021 r. zakazane będzie użycie pochodnych glifosatu w produkcji rolnej, w tym ogrodniczej. Z tego powodu tamtejsi szkółkarze już od kilku lat poszukują zamienników glifosatu do produkcji polowej oraz kontenerowej. Eksperymentuje się m.in. z dyskami z włókien kokosowych, mulczami tworzonymi z pędów miskantów, zrębków drzewnych, trocin czy plew ryżowych.

Krążki kokosowe
Krążki kokosowe zapobiegające zachwaszczeniu fot. W. Górka
Łuski z gryki
Jako ściółkę testuje się też łuski z gryki fot. W. Górka
Zrębki drzewne
Zrębki drzewne fot. W. Górka

W szkółkach polowych sprawdza się możliwości zwalczania chwastów poprzez wypalanie, opryskiwanie pochodnymi kwasu octowego, pelargonowego czy wyciągami na bazie tanin. Te metody są jednak zazwyczaj droższe oraz mniej skuteczne niż użycie glifosatu. Zdaniem ekspertów, przyszłość włoskich szkółek, zwłaszcza tych małych i średniej wielkości, będzie zależała od znalezienia metody walki z chwastami, równie taniej i skutecznej, co wykorzystanie glifosatu.

Wojciech Górka

Na podstawie Lineaverde International, 1/2020

Related Posts

None found

Poprzedni artykułNowe ustawy o zdrowiu roślin
Następny artykułProgram Ochrony Ziemniaka 2020 r.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Wpisz treść komentarza
Wpisz swoje imię

ZGODA NA PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH *

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany, podajesz go wyłącznie do wiadomości redakcji. Nie udostępnimy go osobom trzecim. Nie wysyłamy spamu. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem*.