Dzwonek 'Sarasto'
Campanula 'Sarasto'
Ta odmiana jest krzyżówką azjatyckiego dzwonka kropkowanego (C. punctata), spotykanego od Syberii po Japonię, oraz dzwonka pokrzywolistnego (C. trachelium), który występuje w naturze również w Polsce. Odmiana 'Sarastro' została otrzymana w szkółce Sarastro w Austrii (nazwa pochodzi od jednego z bohaterów opery "Czarodziejski flet") i jest dzwonkiem przydatnym do sadzenia w miejscach jasnych, a nawet słonecznych. Inaczej niż dzwonek kropkowany, 'Sarastro' nie jest ekspansywny i rozrasta się powoli. Rośliny tworzą kępy. Liście mają sercowate, zielone, duże i owłosione. Dzwonek ten kwitnie od czerwca do lipca. Pędy kwiatostanowe dorastają do wysokości 45–60 cm i są zakończone wieloma balonikowatymi zwisającymi kwiatami. Ich kolor jest intensywnie niebieskofioletowy (kwiaty dzwonka kropkowanego mają podobny kształt, ale są kremowobiałe do różowawych). Kwiaty są błyszczące i z daleka wyglądają, jak mokre. Zaletą tej odmiany jest sztywność pędów kwiatostanowych, które nie muszą być podpierane. Rośliny wymagają piaszczystej, ale zasobnej gleby. Są wystarczająco odporne na mróz. Dzwonki 'Sarastro' najlepiej rozmnażać przez podział wczesną wiosną.
Mekonops bukwicolistny
Meconopsis betonicifolia
Ta roślina to jeden z ogrodowych rarytasów, często poszukiwanych przez amatorów, potocznie nazywana jest "niebieskim makiem". Ta krótkowieczna bylina jest ciep łolubna (w zimie należy ją okrywać i dbać, aby gleba, w której rośnie mekonops, nie była zbyt wilgotna) oraz kapryśna ze względu na swoje pochodzenie (Himalaje). Sprzyjają jej stanowiska nieco ocienione, chłodne, o dużej wilgotności powietrza (pożądane jest zraszanie roślin podczas wegetacji). Gleba dla mekonopsów powinna być próchniczna, żyzna, przepuszczalna i mieć kwaśny odczyn. Rośliny dorastają do wysokości 120 cm (pędy kwiatostanowe). Liście odziomkowe tworzą rozetę, mają 10–15 cm długości i 5–7,5 cm szerokości. Liście łodygowe są nieco mniejsze. Najbardziej dekoracyjne są u tych roślin kwia- ty, o średnicy do 10 cm, pojawiające się w czerwcu oraz lipcu. Mają żółte pylniki oraz po 4 jasnoniebieskie płatki. Mekonopsy rozmnaża się z nasion, które powinny być wysiewane po przemrożeniu, wiosną pod osłonami. Nasiona kiełkują w świet- le, a siewki wymagają wilgotnego podłoża. W pierwszym roku uprawy z siewu pędy kwiatostanowe powinny być usuwane. Możliwy jest również podział roślin.
Dzwonek 'Sarasto’
Campanula 'Sarasto’
Ta odmiana jest krzyżówką azjatyckiego dzwonka kropkowanego (C. punctata), spotykanego od Syberii po Japonię, oraz dzwonka pokrzywolistnego (C. trachelium), który występuje w naturze również w Polsce. Odmiana 'Sarastro’ została otrzymana w szkółce Sarastro w Austrii (nazwa pochodzi od jednego z bohaterów opery „Czarodziejski flet”) i jest dzwonkiem przydatnym do sadzenia w miejscach jasnych, a nawet słonecznych. Inaczej niż dzwonek kropkowany, 'Sarastro’ nie jest ekspansywny i rozrasta się powoli. Rośliny tworzą kępy. Liście mają sercowate, zielone, duże i owłosione. Dzwonek ten kwitnie od czerwca do lipca. Pędy kwiatostanowe dorastają do wysokości 45–60 cm i są zakończone wieloma balonikowatymi zwisającymi kwiatami. Ich kolor jest intensywnie niebieskofioletowy (kwiaty dzwonka kropkowanego mają podobny kształt, ale są kremowobiałe do różowawych). Kwiaty są błyszczące i z daleka wyglądają, jak mokre. Zaletą tej odmiany jest sztywność pędów kwiatostanowych, które nie muszą być podpierane. Rośliny wymagają piaszczystej, ale zasobnej gleby. Są wystarczająco odporne na mróz. Dzwonki 'Sarastro’ najlepiej rozmnażać przez podział wczesną wiosną.
Mekonops bukwicolistny
Meconopsis betonicifolia
Ta roślina to jeden z ogrodowych rarytasów, często poszukiwanych przez amatorów, potocznie nazywana jest „niebieskim makiem”. Ta krótkowieczna bylina jest ciep łolubna (w zimie należy ją okrywać i dbać, aby gleba, w której rośnie mekonops, nie była zbyt wilgotna) oraz kapryśna ze względu na swoje pochodzenie (Himalaje). Sprzyjają jej stanowiska nieco ocienione, chłodne, o dużej wilgotności powietrza (pożądane jest zraszanie roślin podczas wegetacji). Gleba dla mekonopsów powinna być próchniczna, żyzna, przepuszczalna i mieć kwaśny odczyn. Rośliny dorastają do wysokości 120 cm (pędy kwiatostanowe). Liście odziomkowe tworzą rozetę, mają 10–15 cm długości i 5–7,5 cm szerokości. Liście łodygowe są nieco mniejsze. Najbardziej dekoracyjne są u tych roślin kwia- ty, o średnicy do 10 cm, pojawiające się w czerwcu oraz lipcu. Mają żółte pylniki oraz po 4 jasnoniebieskie płatki. Mekonopsy rozmnaża się z nasion, które powinny być wysiewane po przemrożeniu, wiosną pod osłonami. Nasiona kiełkują w świet- le, a siewki wymagają wilgotnego podłoża. W pierwszym roku uprawy z siewu pędy kwiatostanowe powinny być usuwane. Możliwy jest również podział roślin.
