CIĄGNIKI SADOWNICZE

    W ciągu ostatnich kilku lat na rynku ciągników sadowniczych pojawiły się nowe marki. Oprócz doskonale znanego Ursusa 3502 sprzedawane są: Lamborghini Runner (35 i 40 KM), Landini Mistral (37, 40, 47 KM) oraz MTZ 320 A (33,5 KM).



































































    Lamborghini Runner DT 45










    MTZ 320










    Ursus 3502










    Landini Mistral DT 50





    Silnik
    Jednym z podstawowych czynników decydujących o możliwościach tych maszyn jest moc i moment obrotowy ich silnika. Jeśli zamierzamy ciągnik zagregować z nowoczesnym opryskiwaczem o wydajności wentylatora około 40 000 m3/godz. lub z kosiarko-rozdrabniaczem bijakowym, musimy dysponować mocą co najmniej 40 KM. Bardzo ważną cechą silnika jest też jego moment obrotowy. Im wyższa jest jego wartość i bardziej płaski przebieg (w stosunku do obrotów), tym bardziej elastyczny, trudniejszy do „uduszenia” — gdy nagle wzrośnie obciążenie — jest silnik. Niebagatelne znaczenie w eksploatacji ciągnika ma również zużycie paliwa. Do poniższego porównania wybrałem modele o mocy powyżej 40 KM (wyjątek stanowi MTZ 320 A — mający 35 KM).
    Najwyższe wartości mocy momentu obrotowego oraz najmniejsze jednostkowe zużycie paliwa mają silniki Ursusa 3502 i Mistrala.



    Skrzynia biegów
    Im większa liczba biegów, tym lepsze wykorzystanie mocy silnika. Synchronizacja znacznie ułatwia ich zmianę i skraca czas włączania, zaś zaopatrzenie jej w inwersor — przyspiesza zmiany kierunku jazdy.
    Mistral i Runner mają 12-biegowe zsynchronizowane skrzynie biegów (z możliwością rozbudowy do 16 biegów w Mistralu) z inwersorem. Ciągniki te posiadają jednakową liczbę biegów w przód i w tył. MTZ 320 A dysponuje 16 biegami do przodu i 8 do tyłu, zaś Ursus 3502 — 8 przełożeniami do przodu i 2 wstecznymi. Skrzynie biegów obydwu ostatnich są niezsynchronizowane.



    Napęd
    Skutecznym sposobem zwiększenia uciągu jest napęd na obie osie. Spośród porównywanych ciągników tylko Ursus nie posiada napędu na przednią oś. Mistral i Runner wyposażone są w przednie mosty z wysokim prześwitem — 40 cm, zaś MTZ i Ursus — około 20 cm.



    Wał odbioru mocy
    Każdy z porównywanych ciągników ma standardową prędkość WOM wynoszącą 540 obr./min uzyskiwaną przy prędkości silnika zbliżonej do maksymalnej. U Runnera i MTZ 320 A jest dodatkowa prędkość 1000 obr./min, jednak nie może być ona wykorzystywana do napędu opryskiwacza ani kosiarki, ze względu na zbyt duże przełożenie i za małą moc silnika. Mistral ma dodatkową prędkość WOM-540 E. Na tym przełożeniu 540 obr./min uzyskiwane jest w zakresie obrotów silnika, przy których uzyskuje on maksymalny moment obrotowy. Przy mocy, jaką dysponuje ten ciągnik, można korzystać z tego przełożenia jednocześnie oszczędzając paliwo.
    Wszystkie modele (oprócz MTZ) posiadają sprzęgła dwustopniowe (pierwszy stopień to sprzęgło główne, rozłączające skrzynię biegów od silnika, drugi — odłącza WOM).
    W traktorach Mistral i Runner zastosowano rozłączanie sprzęgła WOM-u przy pomocy osobnej dźwigni, niezależnie od sprzęgła głównego.
    Ciągniki MTZ, Runner i Mistral mogą być wyposażane w przednie trzypunktowe układy zawieszenia wraz z WOM, dzięki czemu mogą współpracować dodatkowo z kosiarką, pługiem do śniegu czy belką herbicydową.



    Hydraulika zewnętrzna
    Jest to drugi sposób przekazywania mocy. Ciągniki Mistral, MTZ i Ursus mają po dwie pompy oleju. Jedna z nich zasila hydrostatyczny układ kierowniczy, siłowniki podnośnika tylnego i wyjścia hydrauliki zewnętrznej. Takie rozwiązanie zapewnia stały wydatek na wyjściach hydrauliki, niezależnie od chwilowego obciążenia siłowników układu kierowniczego. Runner wyposażony jest w jedną pompę zasilającą wszystkie urządzenia.
    Ważna jest ilość wyjść hydraulicznych. Jeżeli zamierzamy agregować ciągnik z podnośnikiem widłowym, w którym jest możliwość przesuwania wideł w trzech płaszczyznach (w pionie, poziomie i przechyle), powinien on posiadać 6 wyjść (3 pary). Gdy traktor ma ich tylko 2 lub 4, musimy dokupić wraz z podnośnikiem rozdzielacz, który kosztuje znacznie więcej, niż dodatkowe wyjście zamontowane fabrycznie. Poza tym dodatkowy rozdzielacz zajmuje miejsce w kabinie.



    Zwrotność i udźwig podnośnika
    Najbardziej zwrotnym ciągnikiem jest Mistral, najmniej — Ursus, co wynika z dużego rozstawu jego osi, dzięki któremu jednak nawet przy maksymalnym obciążeniu tylnego podnośnika (1300 kg) zachowuje on stateczność przedniej osi. Pozostałe ciągniki, ze względu na mniejszy rozstaw osi i mniejszą masę własną, mają mniejszy udźwig tylnego podnośnika.



    Komfort pracy i ergonomia
    To najważniejsza kwestia z punktu widzenia operatora ciągnika. Mistral, Runner i MTZ są zaprojektowane i wykonane wzorowo pod względem ergonomii rozmieszczenia urządzeń sterujących oraz komfortu w kabinie. Wszystkie trzy modele mają ogrzewane, wyciszone kabiny z filtracją zasysanego powietrza. Ursus wypada w tym porównaniu zdecydowanie najgorzej. Adaptacja tego ciągnika z modelu rolniczego odbiła się negatywnie na ergonomii stanowiska pracy operatora, kabina nie jest również szczelna na tyle, aby zabezpieczyć kierowcę przed środkami rozpylanymi przez opryskiwacz.







    * – standard, o – opcja, – – nie występuje


    Related Posts

    None found

    Poprzedni artykułMIĘDZY USTAWĄ A ZDROWYM ROZSĄDKIEM
    Następny artykułMONITOROWANIE RYNKU ROLNEGO

    ZOSTAW ODPOWIEDŹ

    Wpisz treść komentarza
    Wpisz swoje imię

    ZGODA NA PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH *

    Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany, podajesz go wyłącznie do wiadomości redakcji. Nie udostępnimy go osobom trzecim. Nie wysyłamy spamu. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem*.