Kokornak wielkolistny
Aristolochia durior
Dość znane, ale wciąż mało popularne w ogrodach pnącze ozdobne z liści. Rośnie silnie, owijając się wokół podpór zielonymi pędami, które mogą przyrastać w ciągu roku o 1–2 m (kokornak wspina się do wysokości 10 m). Imponujące liście są jasnozielone (od spodu sinozielone) i mogą osiągać do 30 cm długości przy podobnej średnicy. Układają się dachówkowato, szczelnie zasłaniając podpory. Kwiaty — niewielkie, ukryte pod liśćmi — mają ciekawy wygląd: są fajkowato wygięte, zielonkawobrązowe i osadzone na długich szypułkach. Owoce — ogórkowatego kształtu — zawiązują się u nas, gdy wiosna jest łagodna i lato ciepłe. Kokornak najlepiej rośnie w półcieniu, nie lubi stanowisk słonecznych. Młode rośliny w pojemnikach nie wyglądają zbyt interesująco, dopiero po mniej więcej 2 latach uprawy zaczynają tworzyć duże liście i silne pędy. Wymagają żyznej i wilgotnej gleby, intensywnego podlewania oraz nawożenia, a także silnych podpór (dobrze wspinają się po dużych drzewach). Kokornaki rozmnaża się przez siew nasion wiosną pod osłonami, odkłady lub szczepienie na "podpędzonych" podkładkach gatunku wiosną pod osłonami lub w kwietniu, maju w gruncie.
Lespedeza Thunberga
Lespedeza thunbergii
Krzew występujący w warunkach naturalnych w Chinach i Japonii. Nie jest całkowicie odporny na mróz i, poza zachodnimi regionami Polski, może przemarzać do powierzchni ziemi. Można go jednak traktować jak bylinę, gdyż co roku kwitnie obficie na jednorocznych pędach, które wyrastają u podstawy rośliny. Zaleca się przycinanie roślin przy ziemi na wiosnę. Krzewy dorastają do wysokości 2 m i mają cienkie, łukowato wygięte gałęzie. Liście są trójlistkowe, długości 3–5 cm. Najbardziej dekoracyjne są u lespedezy kwiaty — różowofioletowe, zebrane po 10–13 sztuk w grona (podobnie jak u glicynii), które wyrastają z kątów liści oraz wierzchołków pędów. Rośliny kwitną bardzo obficie, zwłaszcza odmiana 'Gibraltar', i — co jest ich zaletą — późno, od końca lipca do jesiennych przymrozków. Wymagają ciepłych i osłoniętych stanowisk oraz okrywania podstawy krzewu na zimę. Jak wiele gatunków z rodziny bobowatych (Fabaceae), nie są wymagające wobec gleby, byle nie była zbyt wilgotna. Lespedezy rozmnaża się w lecie z sadzonek półzdrewniałych, pobieranych z piętką lub przez siew nasion (uprzednio moczonych przez 24 godziny w ciepłej wodzie) wiosną pod osłonami.
Kokornak wielkolistny
Aristolochia durior
Dość znane, ale wciąż mało popularne w ogrodach pnącze ozdobne z liści. Rośnie silnie, owijając się wokół podpór zielonymi pędami, które mogą przyrastać w ciągu roku o 1–2 m (kokornak wspina się do wysokości 10 m). Imponujące liście są jasnozielone (od spodu sinozielone) i mogą osiągać do 30 cm długości przy podobnej średnicy. Układają się dachówkowato, szczelnie zasłaniając podpory. Kwiaty — niewielkie, ukryte pod liśćmi — mają ciekawy wygląd: są fajkowato wygięte, zielonkawobrązowe i osadzone na długich szypułkach. Owoce — ogórkowatego kształtu — zawiązują się u nas, gdy wiosna jest łagodna i lato ciepłe. Kokornak najlepiej rośnie w półcieniu, nie lubi stanowisk słonecznych. Młode rośliny w pojemnikach nie wyglądają zbyt interesująco, dopiero po mniej więcej 2 latach uprawy zaczynają tworzyć duże liście i silne pędy. Wymagają żyznej i wilgotnej gleby, intensywnego podlewania oraz nawożenia, a także silnych podpór (dobrze wspinają się po dużych drzewach). Kokornaki rozmnaża się przez siew nasion wiosną pod osłonami, odkłady lub szczepienie na „podpędzonych” podkładkach gatunku wiosną pod osłonami lub w kwietniu, maju w gruncie.
Lespedeza Thunberga
Lespedeza thunbergii
Krzew występujący w warunkach naturalnych w Chinach i Japonii. Nie jest całkowicie odporny na mróz i, poza zachodnimi regionami Polski, może przemarzać do powierzchni ziemi. Można go jednak traktować jak bylinę, gdyż co roku kwitnie obficie na jednorocznych pędach, które wyrastają u podstawy rośliny. Zaleca się przycinanie roślin przy ziemi na wiosnę. Krzewy dorastają do wysokości 2 m i mają cienkie, łukowato wygięte gałęzie. Liście są trójlistkowe, długości 3–5 cm. Najbardziej dekoracyjne są u lespedezy kwiaty — różowofioletowe, zebrane po 10–13 sztuk w grona (podobnie jak u glicynii), które wyrastają z kątów liści oraz wierzchołków pędów. Rośliny kwitną bardzo obficie, zwłaszcza odmiana 'Gibraltar’, i — co jest ich zaletą — późno, od końca lipca do jesiennych przymrozków. Wymagają ciepłych i osłoniętych stanowisk oraz okrywania podstawy krzewu na zimę. Jak wiele gatunków z rodziny bobowatych (Fabaceae), nie są wymagające wobec gleby, byle nie była zbyt wilgotna. Lespedezy rozmnaża się w lecie z sadzonek półzdrewniałych, pobieranych z piętką lub przez siew nasion (uprzednio moczonych przez 24 godziny w ciepłej wodzie) wiosną pod osłonami.
