’Manon’ (HL 17/481) została wyhodowana we współpracy instytutów w Holovousach i w DresdenPillnitz. Pochodzi z wolnego zapylenia odmiany 'Bera Bosca’. Drzewo początkowo rośnie silnie, a potem umiarkowanie silnie, koronę ma wzniesioną, stożkową, wąską, konary z dużą liczbą krótkopędów. Nadaje się do prowadzenia w formie szpalerowej, a szczepione na pigwie (z użyciem pośredniej) także w formie wrzeciona. Odmiana jest odporna na mróz i na parcha gruszy. Wcześnie wchodzi w okres owocowania, plonuje obficie, z tendencją do przemiennego owocowania. Owoce są średniej wielkości lub duże (śr. masa 205 g), mają typowy kształt (fot. 1), skórkę zielonkawozłotą, całkowicie pokrytą żółtobrązowym ordzawieniem. Miąższ jest delikatny, kwaskowatosłodki, bardzo smaczny. Owoce dojrzewają tuż przed odmianą 'Bera Bosca’. Należy je jednak zbierać wcześnie, ze względu na możliwość silnego opadania. W przechowalni gruszki można przetrzymywać do końca października, w chłodni — do grudnia. Zalety: jakość owoców i łatwe prowadzenie drzew w sadzie. Wady: wymaga przerzedzania zawiązków.
Fot. 1. 'Manon’
’Dicolor’ (TE124853) — wyhodowana w Techobuzicach ze skrzyżowania odmian 'Pstrągówka’ x 'Red Bonkreta Williamsa’. Drzewo rośnie średnio silnie lub słabo, ma koronę rozłożystą o nieco przewieszonych konarach oraz gałęzie z dużą liczbą krótkopędów. Odmiana jest dość tolerancyjna wobec parcha gruszy i wytrzymała na mróz. Wcześnie wchodzi w okres owocowania, jest plenna, ale ma tendencję do przemiennego owocowania. Owoce są średniej wielkości lub małe (śr. masa 145 g), stożkowate (fot. 2). Miąższ jest zwarty, soczysty, kwaskowaty do słodkiego, aromatyczny, bardzo smaczny. Owoce dojrzewają w tym samym terminie, co 'Bera Bosca’. W przechowalni można je przetrzymywać do grudnia, a w chłodni — do lutego. Odmianę uszlachetnioną na pigwie należy sadzić na glebach żyznych i dostatecznie wilgotnych. Na glebach lżejszych lepiej sadzić drzewa szczepione na siewkach gruszy kaukaskiej, w pierwszych latach po posadzeniu wymagają jednak intensywnego przyginania pędów. Zalety: atrakcyjne owoce, bardzo dobre walory smakowe oraz przydatność przechowalnicza owoców. Wady: drobne owoce, wymaga regularnego cięcia i przerzedzania zawiązków.
Fot. 2. 'Dicolor’
’Jana’ (TEH169/73) została wyhodowana we współpracy instytutu w Holovousach i stacji hodowlanej w Techobuzicach, ze skrzyżowania odmian 'Bera Bosca’ x 'President Drouard’. Drzewo rośnie średnio silnie, ma koronę szerokostożkowatą, gałęzie obrośnięte drobnymi gałązkami, na których zawiązują się owoce. Odmiana ta jest tolerancyjna wobec chorób (w tym odporna na zarazę ogniową) i wytrzymała na mróz. Wcześnie wchodzi w okres owocowania, jest umiarkowanie plenna, ale owocuje corocznie. Owoce są duże lub bardzo duże (śr. masa 248 g), szerokostożkowate lub kuliste (fot. 3). Mają skórkę zielonożółtą z rdzawymi przetchlinkami, miąższ delikatny, soczysty, kwaskowaty, aromatyczny, bardzo smaczny. Dojrzewają w podobnym terminie, co 'Bera Bosca’. W przechowalni można je przetrzymywać do początku grudnia, a w chłodni — do stycznia. Do intensywnych nasadzeń poleca się drzewa szczepione na pigwie, z którą odmiana ta dobrze się zrasta. Jakość owoców jest lepsza na glebach żyznych, ciepłych i dostatecznie uwodnionych. Zalety: bardzo dobre walory smakowe oraz przechowalnicze owoców, odporność na zarazę ogniową. Wady: owoce niewyrównane pod względem kształtu i wielkości.
Fot. 3. 'Jana’
’David’ (HL 17/1163) — wyhodowana we współpracy instytutów w Holovousach i w DresdenPillnitz, powstała ze skrzyżowania odmian 'Guyot’ x 'Komisówka’. Drzewa rosną umiarkowanie silnie, mają korony wzniesione, późnej rozłożyste, z tendencją do zagęszczania się, konary z dużą liczbą krótkopędów. Odmiana tolerancyjna wobec mrozu i chorób. Średnio wcześnie wchodzi w okres owocowania, jest plenna i owocuje regularnie. Owoce są średniej wielkości lub duże (śr. masa 188 g), butelkowatego kształtu. Skórka jest żółtozielona (fot. 4), żółta w fazie dojrzałości konsumpcyjnej, niekiedy pokryta pomarańczowym rumieńcem. Miąższ jest delikatny, soczysty, kwaskowatosłodki, aromatyczny, smaczny. Owoce dojrzewają w tym samym terminie, co 'Lukasówka’. Przechowują się bardzo dobrze — w zwykłej przechowalni do grudnia, w chłodni nawet do kwietnia. Odmiana 'David’ jest przydatna do intensywnych nasadzeń, powinna być szczepiona na pigwie, z którą się bardzo dobrze zrasta. Gruszę 'David’ należy sadzić w cieplejszych rejonach na żyznych glebach i nawadniać. Zalety: wysoka plenność oraz długi okres przechowywania owoców (zwłaszcza w KA i ULO). Wady: nadaje się do uprawy tylko w ciepłych rejonach, wymaga regularnego cięcia.
Fot. 4. 'David’
’Erika’ (TEH100) została wyhodowana we współpracy instytutów w Holovousach i w Techobuzicach, powstała ze skrzyżowania odmian 'Bera Bosca’ x 'President Drouard’. Drzewa rosną silnie lub średnio silnie, korony mają rozłożyste, łatwe do formowania i cięcia (pędy nie wymagają silnego przyginania), ale z tendencją do nadmiernego zagęszczania. Konary z licznymi krótkopędami. Odmiana wytrzymała na mróz, ale średnio odporna na przymrozki i na parcha gruszy. Wcześnie wchodzi w okres owocowania, plonuje bardzo obficie, regularnie. Owoce są duże (śr. masa 237 g), mają typowy (fot. 5) lub baryłkowaty kształt. Skórka jest średnio gruba, żółtozielona, czasami z delikatnym rumieńcem. Miąższ jest delikatny, soczysty, kwaskowaty, smaczny. Owoce dojrzewają po odmianie 'Lukasówka’, nie opadają przed zbiorem, przechowują się bardzo dobrze — w przechowalni do Świąt Bożego Narodzenia, a w chłodni do marca. Do gęstych nasadzeń poleca się drzewka szczepione na pigwie, z którą grusza 'Erika’ się dobrze zrasta. Jakość owoców jest lepsza na glebach żyznych, ciepłych i dostatecznie wilgotnych. Zalety: wysokie plony, atrakcyjny wygląd owoców i długi okres ich przechowywania. Wady: duże wymagania wobec warunków klimatycznoglebowych, podatność gruszek na obicia.
Fot. 5. 'Erika’
’Bohemica’ (TE 05316) — wyhodowana w Techobuzicach ze skrzyżowania odmian 'Paryżanka’ x 'Flamandka’. Drzewa rosną silnie lub średnio silnie, korona jest wzniesiona, z tendencją do zagęszczania się, konary mają dużą liczbę krótkopędów. 'Bohemica’ bardzo wcześnie wchodzi w okres owocowania, na ogół plonuje obficie i regularnie. Odmiana ta jest tolerancyjna wobec chorób, odporna na zarazę ogniową i wytrzymała na mróz. Owoce są średniej wielkości lub duże (śr. masa 175 g), mają typowy lub krótko stożkowaty kształt (fot. 6). Skórka jest zielonożółta, czasami z lekkim rumieńcem. Owoce są odporne na obicia. Miąższ jest delikatny, soczysty, raczej słodki, smaczny. 'Bohemica’ dojrzewa po odmianie 'Lukasówka’. Owoce przechowują się bardzo dobrze — w przechowalni do stycznia, w chłodni do kwietnia. Do intensywnych nasadzeń poleca się drzewka szczepione na pigwie, z którą 'Bohemica’ się dobrze zrasta. Odmiana ta powinna być uprawiana na ciepłych stanowiskach i na żyznej glebie. W zimnych rejonach lub na zimnych stanowiskach oraz na nieodpowiednich glebach owoce nie dojrzewają dobrze przed zbiorem. Gruszki niewyrośnięte są wodniste i mało słodkie, toteż konieczne jest przerzedzanie zawiązków. Zalety: odporność na zarazę ogniową, długi okres przechowywania owoców. Wady: wymaga przerzedzania zawiązków i regularnego cięcia drzew dla uzyskania owoców wysokiej jakości.
Fot. 6. 'Bohemica’
