PALECZNIK CHIŃSKI

    Przez
    Ogrodinfo
    -
    Palecznik chiński (Decaisnea fargesii) reprezentuje rodzinę Lardizabalaceae. Oprócz niego do tego samego rodzaju należy jeszcze palecznik himalajski (D. insignis), ale tylko pierwszy gatunek spotykany jest w polskich ogrodach botanicznych i arboretach. W swojej ojczyźnie — w Chinach — krzew ten dorasta do 5 m wysokości, w Polsce osiąga 2, 3 m.
























    Opis rośliny
    Rośliny mają luźny pokrój i grube, proste pędy. Długie (do 80 cm), pierzaste liście składają się z 12–25 całobrzegich listków (fot. 1). Bezpłatkowe, dzwonkowate kwiaty — posiadające po sześć długich, zielonkawożółtych działek okwiatu — zebrane są w długie, groniaste kwiatostany, które pojawiają się na końcach pędów bocznych. Palecznik chiński znany jest przede wszystkim ze swych oryginalnych owoców (fot. 2). Z ich powodu w języku niemieckim nazywany bywa „krzewem ogórkowym” (Gurkenstrauch) lub „niebieskim ogórkiem” (Blaugurken). W rzeczywistości te mięsiste torebki przypominają bardziej strąki bobu, są jadalne, ale pozbawione wyraźnego smaku i zawierają dużo czarnych, twardych, płaskich nasion. Niebieska skórka owoców jest gorzkawa w smaku, a w uszkodzonych miejscach (zwłaszcza u owoców niedojrzałych) obficie wydziela biały, śluzowaty, lepki sok.







    Fot. 1. Pierzaste liście palecznika mogą dorastać do 80 cm długości










    Fot. 2. Niebieskie owoce palecznika chińskiego




    Warunki uprawy
    Do uprawy paleczników najbardziej przydatne są tereny zachodniej Polski (wg Brtelsa, krzewy te mogą być uprawiane do strefy 7a — patrz „Strefy klimatyczne dla uprawy drzew i krzewów w Polsce”, „Szkółkarstwo” 4/2000). Krzewy wymagają żyznej, przepuszczalnej i umiarkowanie wilgotnej gleby oraz słonecznego lub półcienistego stanowiska, zimą dobrze osłoniętego od mroźnych wiatrów. Młode rośliny lepiej jest okrywać przed zimą, starsze zimują dość dobrze i tylko podczas surowych zim ulegają uszkodzeniom.


    Rozmnażanie
    Paleczniki można rozmnażać generatywnie. W tym celu dojrzałe owoce zbiera się w październiku i listopadzie, wypłukane wodą nasiona poddaje stratyfikacji, a wiosną wysiewa do inspektów lub skrzynek w szklarni. Przez pierwszą zimę siewki powinno się przetrzymywać w chłodni lub zimnej szklarni, w temperaturze ok. 0oC.

    Related Posts

    None found

    POWIĄZANE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA

    Poprzedni artykułKRZEWUSZKI
    Następny artykułSOK WIŚNIOWY POLSKĄ SZANSĄ

    ZOSTAW ODPOWIEDŹ

    Wpisz treść komentarza
    Wpisz swoje imię

    ZGODA NA PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH *

    Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany, podajesz go wyłącznie do wiadomości redakcji. Nie udostępnimy go osobom trzecim. Nie wysyłamy spamu. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem*.