W końcu kwietnia firma Seminis Vegetable Seeds Polska zorganizowała w Trzcianie koło Bochni spotkanie dla producentów warzyw. Zainteresowanych pomidorami szklarniowymi gościli Krystyna i Tadeusz Sowińscy, którzy uprawiają ten gatunek na matach z worków napełnionych piaskiem.
 |
Tadeusz Sowiński uważa, że tak zmodyfikowana produkcja pomidorów jest porównywalna do prowadzonej na wełnie mineralnej. Piasek o frakcji średnicy 2–3 mm, pozyskiwany jest z Dunajca. Dla lepszego drenażu zaleca się dodanie do niego perlitu. Przygotowanie takich mat jest praco- i czasochłonne, zwłaszcza że podłoże to powinno być wymieniane co roku. Jednak rozwiązanie takie ma wiele zalet, w porównaniu z wełną mineralną: – łatwiej jest utrzymać stałe pH oraz skład pożywki piasku, – odpowiedniejsze są stosunki wodno-powietrzne — korzenie nie zagniwają, bo maty nie są zalewane, – nie ma problemu z utylizacją odpadów, – koszt produkcji jest niższy.
Odmiany, które wybrał producent, to: Marfana F1 — wcześnie rozpoczynająca owocowanie, Aurelius F1 — o dużej tolerancji wobec niesprzyjających warunków wzrostu w początkowym okresie wegetacji, Vilnius F1 — wczesna i plenna.
Na spotkaniu producentom porad udzielała dr Maria Wysocka-Owczarek z Instytutu Warzywnictwa w Skierniewicach. – Przy zbyt krótkim dniu, w niskiej temperaturze oraz przy dużej różnicy temperatury między dniem i nocą, kwiaty mogą się źle wykształcić lub wytwarzają zbyt mało pyłku, dlatego na początkowym etapie produkcji nie tylko one, ale także małe zawiązki często opadają. W takich warunkach, aby nie stracić szansy na wczesny plon, dobrze jest hormonizować kwiaty. Trzeba jednak pamiętać o odpowiednich dawkach lub stężeniach preparatu oraz trzydniowej przerwie po zabiegu przed wpuszczeniem trzmieli do szklarni. – Ważne jest nawożenie roślin tak, aby zachować proporcje pomiędzy liczbą kwiatów i liści. Intensywność barwy kwiatu świadczy o stopniu rozwoju rośliny. Przy silnym wzroście wegetatywnym mają one barwę jasną, a w fazie rozwoju generatywnego — ciemną. Zapylając kwiaty trzmiele wybierają te rośliny, których kwiaty mają intensywniejszy kolor. – Dr Wysocka-Owczarek zwracała uwagę na zmieniające się zalecenia dotyczące stężenia soli w podłożu (EC). Dawniej w okresie kwitnienia dopuszczalne stężenie określano jako EC od 4,2 do 8, obecnie nie zaleca się przekraczać 5. Przy zbyt wysokim EC rośliny kwitną dobrze tylko do czwartego grona. Teraz również przyjmuje się, że EC w okresie plonowania nie powinno być wyższe od 4, kiedyś wartość ta wynosiła 3,8.
Od Henryka Kumińskiego, przedstawiciela SVS w regionie północno-wschodnim, dowiedzieliśmy się, jak w szklarniach holenderskich ogranicza się straty plonu. Szypuły gron wyrastających pod kątem ostrym, w późniejszym okresie, pod ciężarem owoców często się załamują. W konsekwencji owoce nie dorastają do standardowej wielkości i mają gorszą jakość, gdyż woda i składniki pokarmowe są dostarczane w ograniczonej ilości. Zapobiegając temu Holendrzy kwitnące, niezdrewniałe jeszcze szypuły formują na palcu nadając im odpowiedni kąt wyrastania z łodyg. Odpowiednio wcześnie lekko uszkodzone i przygięte szypuły szybciej wytwarzają tkanki mechaniczne, które utrzymują później owoce. Innym sposobem ograniczenia strat plonu handlowego jest usuwanie zdeformowanych kwiatów, które wydałyby uszkodzone owoce z bliznami.
Firma SVS Polska nie uczestniczyła w Polagrze w ubiegłym roku, w bieżącym również zapowiada swoją absencję. Zaoszczędzone w ten sposób fundusze przeznacza na spotkania z producentami warzyw.
