Rośliny ozdobne

Przez wiele lat w Polsce na rynku róż dominowały odmiany o czerwonych kwiatach. Było to, między innymi, wynikiem przekonania, że ten kolor lepiej pozwala wyrazić uczucia czy podkreślić podniosłość chwili. Hodowcy i producenci hołdowali temu przekonaniu i, w efekcie, potrzebom rynku. I tak, 60% (lub nawet więcej) asortymentu stanowiły do niedawna te o czerwonych kwiatach. Przebojowe odmiany, jak 'Mercedes', 'Madelon', 'First Red', wyparte później przez 'Red Berlin', 'Passion' i 'Grand Prix', sprzyjały mocnej pozycji tej grupy róż. Ostatnio obserwuję jednak zmianę upodobań, coraz częściej wybierane są róże o kwiatach żółtych, pomarańczowych, łososiowych czy różowych. Zwiększone zainteresowanie takimi różami było szczególnie widoczne latem 2005 roku.

W części I artykułu, zamieszczonej w "Haśle Ogrodniczym" 5/2006 Autor opisał ogólne zasady przyspieszonej uprawy, a także odmiany lewkonii polecane do tego typu produkcji.

Uprawę słoneczników w doniczkach rozpoczęto na dużą skalę pod koniec lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia w Europie. Największym popytem cieszyły się w 1999 roku, wówczas na giełdach holenderskich sprzedano ich ponad 6 mln. Od tamtego czasu zainteresowanie nimi malało, w 2004 r. zbyt na aukcjach spadł do 2,3 mln roślin. Wciąż jednak znajdują się w grupie kilkudziesięciu ważnych giełdowych gatunków doniczkowych, wyprzedzając np. dalie czy syningie. Zasady uprawy doniczkowej słoneczników nie odbiegają zbytnio od stosowanych w produkcji na kwiat cięty (czyt. HO 3, 4/2006). Powodzenie produkcji zależy przede wszystkim od odmiany i terminu uprawy. Aby rośliny miały najwyższą jakość, a ich wzrost i pokrój były proporcjonalne do wielkości doniczki, konieczne jest użycie regulatorów wzrostu.

Holendrzy należą do największych na naszym kontynencie producentów drzew alejowych i parkowych. W ubiegłym roku powierzchnia upraw tych roślin wynosiła w Kraju Tulipanów 3735 ha. Liczba tamtejszych przedsiębiorstw o wymienionej specjalności, których obecnie jest około 700, stopniowo się zmniejsza, ale ich średni areał rośnie — w 2002 r. sięgał prawie 5 ha (siedem lat wcześniej było to 3,2 ha). W ostatniej pięciolatce — głównie z powodu zastoju gospodarczego w Niemczech — ostygła koniunktura na europejskim rynku drzew alejowych, na którym Holendrzy są ważnymi graczami, toteż zanotowali oni spadek cen, a także stabilizację wielkości produkcji. Właściciele wspomnianych szkółek, aby poprawić swoją konkurencyjność, poszerzają więc asortyment, proponują nowe formy produktów, wydłużają okres sprzedaży, itp.

Lewkonia letnia (Matthiola incana annua) zaliczana jest do ważnych roślin ozdobnych uprawianych na kwiaty cięte pod osłonami. Na giełdach holenderskich sprzedaje się rocznie około 20 milionów jej kwiatów. W Polsce była również dość popularna, obecnie uprawia się ją rzadziej. Nowe odmiany o okazałych kwiatostanach, w atrakcyjnych i rozmaitych barwach powinny się jednak przyczynić do wzrostu zainteresowania na naszym rynku lewkonią, która dotychczas wykorzystywana jest przede wszystkim do "białych" wiązanek podczas majowych i czerwcowych świąt kościelnych.

W 2,5-hektarowym kompleksie szklarniowym firmy Rosen Tantau w Uetersen w Niemczech (czytaj też HO 3/2006) prowadzona jest hodowla nowych odmian (fot. 1), produkcja materiałów wyjściowych do produkcji róż i kontenerowa produkcja róż ogrodowych.

Z rozwojem szkółkarstwa zmieniają się asortyment produkowanych roślin oraz upodobania klientów. W Polsce dużym zainteresowaniem producentów oraz nabywców zaczynają cieszyć się byliny. Gwałtowny rozwój uprawy tych roślin nastąpił w ostatnim dziesięcioleciu w Holandii, Wielkiej Brytanii i Niemczech, po wprowadzeniu produkcji w pojemnikach. Dzięki temu byliny stały się towarem atrakcyjnym — można je oferować wtedy, gdy kwitną. To zaś przynosi lepsze efekty niż sprzedaż nasion, kłączy, bulw, cebul czy karp, nawet opatrzonych ozdobnymi etykietami.

Rodzaj Actinidia obejmuje około 60 gatunków, występujących głównie w Azji Południowowschodniej (Rosja, Chiny). W uprawie znajduje się aktinidia smakowita (A. deliciosa), tak zwane kiwi, oraz "aktinidie chińskie" uprawiane u nas. Są one przedstawicielami gatunków wielkoowocowych. Grupa aktiniidii drobnoowocowych dzieli się na trzy sekcje: Strigosae, Maculatae i Leiocarpae. Tylko w ostatniej z nich znajdują się gatunki o jadalnych owocach: aktinidia pstrolistna (A. kolomikta) i aktinidia ostrolistna (A. arguta), które bez problemu mogą być produkowane w Polsce. Gatunki drobnoowocowe odznaczają się znacznie większą odpornością na mróz i tylko te nadają się do uprawy w cieplejszych regionach naszego kraju.

W pierwszej części artykułu, zamieszczonej w "Haśle Ogrodniczym" 3/2004, przedstawiłam wybrane — pokazane na targach Horti Fair 2005 w Amsterdamie — nowe odmiany roślin ozdobnych uprawianych na kwiaty cięte. Tym razem prezentuję niektóre nowości z grupy roślin doniczkowych.

Przy okazji wyjazdu na targi Horti Fair '05 do Holandii polscy producenci anturium odwiedzili tamtejszych hodowców — dostawców materiałów wyjściowych do zakładania plantacji — oraz ogrodników zajmujących się uprawą anturium.