Odętka wirginijska

Do rodzaju odętka (Physostegia) zalicza się 12 gatunków roślin wieloletnich zielnych, które należą do rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). W stanie naturalnym występują od Kanady aż po północny Meksyk. Wśród nich najpopularniejsza jest odętka wirginijska (P. virginiana).

Odętka wirginijska tworzy zwarte kępy o wyprostowanych czterokanciastych pędach, rozgałęzionych w górnej części. Osiąga wysokość 40–160 cm. Liście są równowąskie do lancetowatych, ząbkowane lub piłkowane, o długości 4–15 cm i szerokości 1–2,5 cm. Różowe lub fioletowe kwiaty osadzone są w czterech rzędach na krótkich szypułkach, zebrane w szczytowe grona przypominające kłosy osiągające długość 6–40 cm. Kwitnienie trwa od czerwca do września.
 
Odmiany
W sprzedaży dostępnych jest kilkanaście odmian różniących się wysokością oraz barwą kwiatostanów. Do najpopularniejszych należą:

  • ‘Alba’ – o białych kwiatach, dorasta do wysokości 90 cm;

'Alba'

  • ‘Bouquet Rose’ – o purpurowofioletowych kwiatach, osiąga wysokość do 70–80 cm;
  • ‘Crystal Peak White’ – o śnieżnobiałych kwiatach, wysokość roślin wynosi 40–45 cm, rozmnażana z nasion kwitnie w pierwszym roku uprawy;
  • ‘Galadriel’ – o bladofioletoworóżowych kwiatach, dorasta do wysokości 45 cm;
  • ‘Miss Manners’ – o czysto białych kwiatach i rozgałęzionych pędach, osiąga wysokość do 60 cm;
  • ‘Olympic Gold’ – o bladoróżowych kwiatach, liście żółto obrzeżone, wysokość roślin wynosi do 50 cm;
  • ‘Red Beauty’ – o fioletoworóżowych kwiatach, dorasta do wysokości 70 cm;
  • ‘Rosea’ – o różowych kwiatach, osiąga wysokość do 80–100 cm;
  • ‘Schneekrone’ – o białych kwiatach, dorasta do wysokości 80 cm;
  • Summer Snow’ – o białych kwiatach, wysokość roślin wynosi do 80 cm;
  • ‘Summer Spire’ – o spiczastych kwiatostanach, kwiaty różowe, osiąga wysokość do 80 cm;
  • ‘Variegata’ – o kredowobiało obrzeżonych liściach i różowych kwiatach, dorasta do wysokości 60–90 cm;

‘Variegata’

  • ‘Vivid’ – o intensywnie różowych kwiatach, wysokość roślin wynosi do 60–90 cm.

Rozmnażanie
W zależności od odmiany odętka może być rozmnażana z siewu, przez sadzonki pędowe lub przez podział roślin. Termin siewu, zależnie od miejsca uprawy, przypada od grudnia do kwietnia – wówczas kwitnące okazy otrzymuje się od maja–czerwca, lub od czerwca do sierpnia – w wypadku uprawy pod osłonami na kwitnienie w następnym roku. W 1 g jest około 400 nasion, a do wyprodukowania 1000 roślin należy ich wysiać 6 g. Nasiona zaleca się siać po 2–3 szt. w komórce w paletach wielootworowych, przykrywając je niewielką ilością wermikulitu (do kiełkowania niezbędny jest dostęp światła), co zapewni odpowiednią wilgotność. Temperatura podłoża w okresie kiełkowania powinna wynosić 18–22°C. Wschody trwają 12–16 dni, następnie temperaturę obniża się do 15–18°C i zmniejsza wilgotność wokół roślin. Temperatura powyżej 25°C hamuje kiełkowanie nasion. Przez sadzonki wierzchołkowe odętkę można rozmnażać od kwietnia do czerwca, w tym samym okresie możliwy jest także podział roślin.
 
Uprawa
Zalecane jest użycie podłoża torfowego z niewielką zawartością gliny (15–30%) i perlitu lub piasku (0–20%), o odczynie pH 5,5–6,2. Rośliny można sadzić pojedynczo do doniczek o średnicy 10–12 cm lub po 3–4 szt. do pojemników 15-centymetrowych. Korzystnym rozwiązaniem jest dodanie do podłoża nawozu wieloskładnikowego o stopniowym uwalnianiu składników pokarmowych z dodatkową zawartością żelaza, w ilości 1,5–3,0 kg/m3. Młode rośliny po wytworzeniu liści właściwych warto dokarmiać nawozami wieloskładnikowymi w dawce 75–100 ppm N, a po posadzeniu do doniczek – w dawce 150–200 ppm N. Przy wysokim pH oraz nadmiernej wilgotności podłoża i niskiej temperaturze na roślinach mogą wystąpić objawy niedoboru żelaza i magnezu.
 
Zastosowanie
Odętka wirginijska może być uprawiana na kwiat cięty lub sadzona na rabaty. Znakomicie nadaje się do tworzenia grup naturalistycznych, dobrze prezentuje się w towarzystwie dzielżanu, floksa wiechowatego oraz pysznogłówki. Niskie odmiany mogą być sadzone w pojemnikach z roślinami o ozdobnych liściach.

Dr inż. Piotr Czuchaj
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Fot. P. Czuchaj

Artykuł pochodzi z numeru 10/2016 miesięcznika „Rośliny Ozdobne”

Related Posts

None found

Poprzedni artykułTrzęsienie ziemi oszczędziło kulinarny skarb Umbrii
Następny artykułRumuni będą inwestować w uprawę borówki

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Wpisz treść komentarza
Wpisz swoje imię

ZGODA NA PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH *

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany, podajesz go wyłącznie do wiadomości redakcji. Nie udostępnimy go osobom trzecim. Nie wysyłamy spamu. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem*.