Ogrodinfo

Trwają przygotowania do przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. Porównuje się systemy nasienne, przepisy prawne, szczegółowe wymagania i rozwiązania organizacyjne. Komisja UE pozytywnie oceniła polskie ustawodawstwo nasienne oraz nasz system kwalifikacji. Poważne zmiany czekają jednak nasze szkółkarstwo roślin sadowniczych. Jednym z problemów jest duże rozdrobnienie produkcji szkółkarskiej, nie spotykane w krajach UE. W 1997 r. produkcją roślin sadowniczych zajmowało się w Polsce 931 gospodarstw (o 18 mniej niż w 1996 r.) na powierzchni 679 ha. Z tego aż 611 szkółek (65%) zajmowało powierzchnię nie większą niż 0,5 ha.

Uprawy sadownicze na Słowacji zajmują około 8000 ha. W porównaniu z Polską to niewiele, ale u naszych południowych sąsiadów jest i tak sporo ciekawych rzeczy do zobaczenia. Przekonała mnie o tym wycieczka podkarpackich sadowników i szkółkarzy, z którymi byłem na Słowacji latem ubiegłego roku. Dla naszych szkółkarzy interesujące może wydać się to, co robi Instytut Badawczy Sadownictwa i Roślin Ozdobnych w Bojnicach k. Prievidzy, oraz to, co znajduje się w Ostraticach niedaleko miejscowości Partiznske.

Holenderska miejscowość Zundert powinna się kojarzyć nie tylko z wystawą Groot Groen (ogólnie o niej pisaliśmy w poprzednim numerze - red.) czy innymi, większymi niż w Boskoop szkółkami, ale także z odmiennym sposobem myślenia i podejściem do zdobywania rynku.

Jak zwykle, także i podczas ostatnich międzynarodowych targów szkółkarskich Plantarium (ogólnie o nich - w ''Szkółkarstwie'' 4/97) odbyły się dwa swoiste konkursy. W pierwszym jury, złożone z holenderskich specjalistów w dziedzinie hodowli drzew, krzewów i bylin, oceniało nowe odmiany, które zostały wiosną zgłoszone organizatorom targów, a jednocześnie wstępnie zaakceptowane przez ww. jurorów.

FIZJOLOGICZNE ZAMIERANIE LIŚCI I PĘDÓW Objawy. Wczesną wiosną najmłodsze liście, poczynając od wierzchołków, zmieniają kolor na rdzawobrązowy (fot. 1). Przebarwienia te stopniowo rozszerzają się...

Miłorząb dwuklapowy (Ginkgo biloba) wydaje się drzewem, wokół którego najłatwiej byłoby dziś zbudować ''marketingową ideologię''. Innymi słowy - gdyby istniała w Polsce jakaś strategia wspólnego promowania niedocenianych produktów szkółkarskich - mógłby on znaleźć się na czele listy roślin najbardziej pożądanych przez konsumentów.

Znane jest około 10 gatunków buka, w tym: buk karbowany (Fagus crenata Bl.) i buk japoński (F.japonica Maxim.) występujące w Japonii, buk Englera (F. engleriana Seem.) - w Chinach, buk amerykański (F. grandifolia Ehrh.) - w Ameryce Północnej, buk wschodni (F. orientalis Lipsky) - w Rumunii, Bułgarii, Grecji oraz na Półwyspie Krymskim i na Kaukazie, buk pospolity (F. sylvatica L.) - w przeważającej części Europy. W Polsce najważniejszy jest ten ostatni gatunek. Pozostałe, jako pojedyncze okazy, rosną u nas w niektórych arboretach i ogrodach botanicznych.

Związek Szkółkarzy Polskich zyskał, po 6 latach istnienia, 113 członków. W porównaniu z poprzednim rokiem jest to o kolejnych kilku więcej. Choć liczba ta stale rośnie, niektórzy wciąż uważają ZSP za organizację elitarną. Nawet w jej gronie są osoby, które zdają się podzielać taką opinię. Można się było o tym przekonać podczas ostatniego Walnego Zgromadzenia Związku (listopad 1997 r.) służącego przede wszystkim wyborowi nowych władz. Prezesem został Szczepan Marczyński, który stwierdził, iż elitarność rozumie jako produkowanie dobrego materiału szkółkarskiego. Podkreślił, że ZSP jest otwarty na wszystkich oferujących taki właśnie towar. Jednocześnie dodał, iż przewiduje dalsze rozrastanie się organizacji.